Plethora: ABUNDANCE

PROLOGUE

if hurting means
that I have loved,
then I hope
I will always feel the pain.
－gemma

prologue:

"walang Ignacio o kahit na sino man! Ang sisira sa puri ng isang de Marco!"

tila kulog na dumagundong ang boses ni Papa nang iniluwa sila ng malaking bukana ng mansyon, malakas ang ulan sa labas ngunit mas malakas 'ata ang bugso ng damdamin ng aking Papa.

"que pasa, papa?" what's happening, papa, inalo ko ang kakapasok kong hermana Dia.

"dios mio! your hermana Dianna is pregnant with Theodore Ignacio!"

;

"felicia! Por favor, hija!" Nana Linda pleaded, with all my might, inabot ko ang platillo na nakatangkas sa mahabang lamesa, my short nine year old legs can barely help me reach them.

"nana, sandali" i protested as she snatched away the saucer i just got.

"malinaw na bilin ng iyong Papa, hindi pwede kumain ng matamis ang hermana Dianna mo" saad nito.

I looked back at Kuya Igo, he is fifteen now, mas tumingin ako sa direksyon niya, umaasang tulungan niya ako.

"pero nana, hindi si Ate Dianna ang gustong kumain, I want my waffles!"

I looked back again and was relieved to see my Kuya Igo strudding his way towards us, habang nakakapit parin ako sa palda ni Nana Linda.

"Na, ako na" saad nito at kinuha ang platillo.

"Hindi pwede kumain ng matamis si Dianna" madiin nitong payo kay Kuya Igo.

Nana Linda, she is our mayordoma, she has been my Papa's nanny when he was a boy, up until now, she became our Nana too. Medyo may pagka mahigpit si Nana Linda, lalo na sa mga habilin ni Papa at ni Abuela (grandmother), ngunit kinalakihan na namin siyang magkakapatid at tumayo na rin siya bilang pangalawa naming ina.

"ate dia wanted some waffles too, kuya" i suggested.

Now, siya naman ang tumingin sakin ng masama.

"hindi pwede, feli, kung gusto mong bigyan kita, wag ka ng humirit para kay Dia" saad nito at inabot sa akin ang platillo ng waffle na kanina ko pa hinihingi.

Maingay ang bahay namin ngayon, madaming tao at nakahandang pagkain, si Papa at Abuela ay naglilibot para kausapin ang mga bisita, it's not my birthday or my siblings birthday, not my Papa or Abuela's birthday, but there is a party with all the slow dancing of colorful lights, soft music of my Abuela's favorite classics.

"let us cheers! To the greatest partnership of the de Marcos and Ignacios!"

AFTER 10 YEARS:

"kuya Alfonso took my horse out again, Abuela!" ingit ko habang kinakalas ang pagka tali ng tirintas sa buhok ko.

"Feli, let Fonso be, may sakit ang kabayo niya, he just needed a horse to fetch your hermana Dia" paliwanag ni Abuela.

"Abuela, you know I hate it when they take Pablo out without my consent, Pablo is a fragile horse!" irita kong saad.

Among my siblings, si Kuya Alfonso ang laging hindi ko kasundo, he borrows my things without consent, especially my horse! Ayaw na ayaw kong ginagamit nila si Pablo, ito ang pinaka mahina kong kabayo, ngunit ito ang pinakaunang kabayong ibinigay ni Papa.

"Wag kang mag-alala, I will have someone look after Pablo pagkabalik nila, at pagsasabihan ko ang Kuya Fonso mo" alo ni Abuela at inabot sa akin ang isang baso ng gatas.