-Σε παρακαλώ, πες τους ότι γνωρίζεις.. Μαζί δεν ήσασταν χθες βράδυ; ακούω την υποκριτικά κλαμμένη φωνή της μητέρας της.
Ποτέ δεν την αγάπησες πραγματικά, η ψεύτικη αγάπη σου και τα λεφτά που καταχωρούνταν στο προσωπικό λογαριασμό τραπέζης της δεν μπορούν να συγκριθούν με την αγάπη που της έχω. Ή της είχα. Η αγάπη μου θα μπορούσε να αντικαταστήσει την δίκη σου και σχεδόν δεν θα σε είχε ανάγκη. Αλλά τίποτα σαν την μητρική αγάπη, έτσι;
-Μου τηλεφώνησε εχθές το βράδυ, και μου ζήτησε να περάσω να την πάρω από τον σταθμό γιατί το αυτοκίνητο της είχε πάθει λάστιχο και δεν είχε μαζί της λεφτά για ταξί. λέω στον αστυνομικό
Ω ελα τώρα Υβόννη, ξέρεις πως δεν υπήρχε περίπτωση να την χάριζα ξανά στην μητέρα σου. Δεν θα την άφηνα να σε κρίνει για τις προσωπικές σου επιλογές παρα που...μεταξύ μας, έχουν αποδειχτεί λίγο σκαρτες. Εγώ όμως δεν πρόκειται να σε εγκαταλείψω.
-Πήγα να την πάρω από τον σταθμό με το αυτοκίνητο. Ήταν ολοφάνερο πως είχε μεθύσει. Τόσο πολύ που σχεδόν δεν με αναγνώρισε. Πηγαμε σε ένα μοτέλ για το βράδυ.
Μην ανησυχείς. Ξέρω πως η πρώτη φορά δεν είναι για να την μοιράζεσαι..
-Και γιατί δεν την έφερες εδώ; Σπίτι της; Ουαου, σχεδόν θα πιστέψω ότι όντως ενδιαφέρεσαι.
-Δεν είχε κλειδιά πάνω της και η ώρα ήταν περασμένη.
-Ωραία, ευχαριστούμε. Θα χρειαστούμε τα στοιχεία επικοινωνίας σας και οποιου αλλου πιστεύετε πως ήρθε σε επαφή πριν να εξαφανιστεί. είπε ο αστυνομικός καθώς σηκώθηκε από την καρέκλα του.
-Πιστεύω πως δεν είναι απαραίτητο. Έχουμε ήδη μπροστά μας το τελευταίο άτομο που ήρθε σε επαφή μαζί της. λέει η μητέρα σου.
Σου ορκίζομαι, θα την είχα ήδη σκοτώσει αν δεν γνώριζα την θέση της στην καρδιά σου..αν και αυτή δεν είναι αμοιβαία.
-Όσα ξέρω και όσα είχα να πω τα είπα. ψελλίζω και νιώθω τα πόδια μου να παραλύουν σαν ζελέ.
Όταν λέω ψέματα. Όταν λέω ψέματα συμβαίνει αυτό. Αλλά κανεις δεν το καταλαβαίνει. Μόνο εσυ.
