"Atsushi seninle 3 yıldır tedavi sürecindeyiz. İlk defa bana dazai'nin öldüğünü söylüyorsun.. sen iyi misin?"
Atsushi sakince nefes verip duvarı boydan boya kaplayan camdan dışarı baktı.
Gökyüzüne çevirdi mor gözlerini,
Bulutların en içine baktı.
"Biliyor musun?
Dazai nerede ne yapıyor
Öldü mü?
Ölmedi mi?
Bilmiyorum
Ama eğer öldüyse
Onunla beraber olmak istiyorum doktor."
Doktor, gülümseyip kafasını salladı.
Ardından Atsushi'nin baktığı camın önüne geçip yanına gelmesini işaret etti.
"Sence aklın ile arkadaş mısın?"
Atsushi camın önüne gelince kafasını iki yana salladı.
"Hayır onunla arkadaş değilim ama..
Onu seviyorum
Çünkü aklım..
Rüyalarımda ve gerçeklikte
Hiçbir karşılık istemeden
Benim,
Dazai'yi görmeme izin veriyor.
O yüzden doktor,
Aklımı seviyorum.
Ama Dazai'nin bana yaşattığı trajediyi sevemiyorum.
Bu yüzden geçen gün aklım ile anlaştım.
O bana Serap olarak Dazai'yi gösterecek.
Bende onu çok tanışmak istediği
Ölüm ile tanıştıracağım."
Doktor, Atsushi'nin boyuna kadar eğilip elini başına koydu.
"Atsushi, odana dönme vaktin geldi."
Atsushi, gülümsedi.
Ardından gökyüzüne çevirdi başını.
"Beyazlarla kaplı o odaya geri dönemem,
Aklım yapmamam gerektiğini
Aksi taktirde bana Dazai'yi göstermeyeceğini söyledi.
Üzgünüm geri dönemem"
. . .
"Benim işim bitti beyaz kaplan,
Artık tedavi edilemezsin."
Ve kapıdan çıkıp gitti.
Atsushi ise camın önüne eğildi.
