"Merhaba Atsushi, seni burada görmeyi beklemezdim"
Beyaz saçlı genç, ayaklarının üstünde durmakta zorlanmaya başladığı için,
Kendini koltuklardan birine atıp ona sırıtan adama döndü.
"Bende, bende kendimi burada görmeyi beklemezdim doktor"
Doktor, beyaz önlüğünü düzeltip Atsushi'nin dosyalarını incelemeyi bıraktı.
Ardından gence dönüp gülümsedi.
"Hey Atsushi, Dazai nerede?"
"Dazai mi?"
Sesi titremişti genç çocuğun. Ama takılmadan devam etti.
"Dazai.. öldü"
"Yanılıyorsun Atsushi,
Dazai ölmedi.
Sen sadece kendi aklına inanmaya başladın"
Atsushi koltuktan yavaşça kalkıp doktorun önüne geldi.
Nefesini hissedene kadar doktora yaklaştı.
"Elbette sende hayalsin değil mi?"
Atsushi iç çekip doktora elini uzatıp gülümsedi.
Doktor bir anda yok olmuştu.
Yine Aklı kazanmıştı.
Atsushi 7 yıldır aklına kaybetmişti.
"Hey Atsushi, neden ayaktasın senin için limonata getirmeye gittim."
Doktor kapıdan içeri girip ayağı ile kapıyı kapattı.
Tepsideki limonatayı atsushi'nin önüne koyup kendi yerine oturdu.
"Hala Dazai ile konuşuyor musun?"
Atsushi bu doktorun hayal olduğunu düşünsede o gerçekti.
"Dazai öldü doktor"
"Sence.. dazai ölebilecek bi insan mı?"
"Evet doktor,
Dazai ölebilecek
Ve bana bu trajedileri
Yaşatabilecek bir insan."
