16 - GxG

Hoofdstuk 2

Ik voel mijn hele lichaam zwakker worden en het leek alsof een bloemenveld in mijn lichaam groeit, want ik voel Dona's lippen op die van mij. Het leek alsof ik terug was bij de bloemenveld in Spanje, waar alles begon.

Flashback:

Ik lig in mijn tentje die naast paar bomen stond zodat ik wat schaduw heb en dat ik door de warmte niet zou gaan smelten. Ik heb mijn oortjes in en luister naar 'i'm so tired van Lauv en Troye Sivan' op zijn aller hardst waardoor mijn hart en de muziek dezelfde ritme kregen. Mijn kussen was helemaal nat van de tranen die ik niet meer in kon houden. Ik weet niet of het boze tranen zijn of omdat ik mijn hart zachtjes voel breken, maar wat ik weet is dat ik dit niet wil voelen. Eergisteren kreeg ik een huilend telefoontje van Julia, mijn beste vriendin, om te vertellen dat ze met Jesse had gezoend. Ze vertelde dat ze mijn vriendje per ongeluk had gezoend toen ze beide dronken waren, maar dat het nooit haar bedoeling was. Jesse had dit al gelijk op dezelfde avond al verteld, dus het was eigenlijk al oud nieuws, maar de bevestiging van haar deed mij nog extra zeer. Hij kwam op dezelfde nacht toen het 'accident' gebeurde naar mijn huis lopen om te vertellen hoe schuldig hij zich voelde en het leek wel bijna alsof hij voor me aan het knielen was. Ik zie het nog voor mij hoe hij in mijn kamer tegen de muur hangend stond met tranen in zijn ogen. Hij keek in de leegte alsof hij was gehypnotiseerd en ik zag van paar meter afstand dat hij helemaal aan het shaken was. Ik was doodstil, want ik hoorde mijn hart breken in duizend stukjes. Ik kon het niet beseffen dat de persoon waar ik het meest van hield me zo kon laten zitten. Toen hij uitgepraat was vertelde ik dat hij moest gaan en dat ik hem morgen zou bellen of langs zou komen, omdat ik nu niet instaat ben om in zijn ogen te kijken. De volgende dag vertelde ik dat het goed tussen ons was. Ik zei alleen dat het misschien het beste is dat hij geen contact zou gaan opzoeken als ik in Spanje was, omdat ik het zelf alleen even moest verwerken. Hij begreep dat, dus nu lig ik in mijn gloeiende tentje luisterend naar mijn verdrietige muziek afspeellijst.

Ik voel zachtjes een hand op mijn rug en draaide me snel om en zag dat het mijn zus, Camille, was. ''Kan je me niet even waarschuwen voordat je me vastgrijpt?!'' zei ik bozig, maar ik weet dat ik alleen zo bozig doe, omdat ik de laatste paar dagen niet mijzelf meer ben en Camille wist dat ook. Mijn zus doet haar armen om mijn heen en geeft een kus op de bovenkant van mijn hoofd. Ze fluistert zachtjes: ''Lies, het komt goed. Laten we vanavond iets leuks samen doen. Ik hoorde dat vanavond een sterrenavond is.'' Ik knik en zie haar de rits van mijn tent dicht doen. Ik ben niet heel enthousiast om net als of te doen als of ik blij ben, maar ik weet dat in mijn eigen tranen te blijven rollen ook niet het beste idee is.

Het was al een beetje aan het schemeren en ik loop met Camille naar een bloemenveld en ze knijpt zachtjes in mijn arm om mij positieve energie te geven. Het bloemenveld is het enige kleurrijke veld naast alle maïsvelden. Ik zie de kleuren nog stralen, maar ik zie het veld niet zo erg stralen hoe ik het veld gisterenmiddag zag, toen we aankwamen op de camping. Ik stond toen al versteld van alle kleuren en voelde me aangetrokken door deze plaats ook al wist ik niet waarom, maar voelde me veel ste brak van de reis en van mijn hopeloze gevoelens om er naar toe te gaan. ''Ik denk dat we in het midden van het veld moeten zijn, waar je het vuur ziet branden.'' zei Camille. We lopen naar midden van het veld en zie een groot feest met een kampvuur in het midden. Er zijn mensen aan het dansen, drinken, lachen en aan het genieten van het uitzicht van alle sterren. Ik denk dat ik dit misschien juist nodig had. Het losgaan.

Ik pak een biertje en ging zitten op een boomstam om naar de sterren te kijken. Ik vertel Camille dat ze naar haar vriendinnen moest gaan die ze gisterenavond had ontmoet en dat het met mij goed komt. Camille zwaait en loopt naar drie vriendinnen toe die bij het kampvuur staan. Ik kijk naar boven en ik sta versteld van alle mooie lichtjes die boven ons zweven. Misschien hoef ik me niet zo onrustig te voelen als wat alles boven mij ook zo rustig is?

''Kijk, dat is Ted.'' hoorde ik een zachte stem tegen mij zeggen. Ik schrik me rot, want ik had helemaal niet door dat iemand naast me zit. Ik kijk opzij en zie daar het mooiste meisje naast mij zitten die ik ooit heb gezien. Ze kijkt mij glimlachend aan waar ik gelijk de hele dierentuin van binnen voel. Ze heeft donker bruin haar dat vast zit in een losse, slordige knot, maar het zit toch ook zo perfect. Haar stralende groene ogen waar ik het vuur van de kampvuur zag weerkaatsen kijken mij zo aan als of ze  mijn ziel met één blik zag. Alles aan haar was perfect: lippen, wenkbrauwen, haar, ogen, neus, lach en die schattige sproetjes. ''Je moet wel naar boven kijken om Ted te zien.'' zei ze lacherig en toen besefte hoe ik als een idioot secondes haar starend aan kijk. Ik kijk naar boven en er komt geen woorden uit mijn mond ook al probeerde ik het wel. Ik voel mijn hart zo erg bonken dat ik bijna bang ben dat ze het kan horen van een meter afstand. ''Spreek je eigenlijk Nederlands of ben ik nu als een idioot aan het praten.'' vraagt het meisje met emerald ogen. ''Nee, nee, nee ik ben Nederlands.'' zei ik stotterend en ik besef me hoe een grote sukkel ik me nu gedraag. ''O, fijn, want ik wou zeggen dat je echt prachtig bent en dat ik niet gerust kon slapen zonder dat te zeggen.'' En toen stond ze op en liep weg. Het mysterieuze, prachtige meisje liep door de menigte totdat ik haar niet meer zag en mijn benen zijn te zwak om achter haar aan te gaan.