Us in the middle

Part 1 - Road Trip

"T'is allemaal jouw schuld" schreeuw ik vanuit de verte. Hijgend slenter ik over het station. Ik kijk even naar de lucht en als ik even goed nadenk, is het slim om nu naar huis te gaan. donkere wolken bedekken de lucht. vanmiddag scheen de zon nog..

"Loop is wat langzamer!" Roep ik. Dat joch denkt ook alleen maar aan zichzelf, niet te geloven. uiteindelijk had ik nog gelijk ook..

"Jij loopt gewoon te langzaam" krijg ik als antwoord. dan stopt hij met lopen en haakt zijn arm in de mijne.

Kai is mijn broer. 19 jaar, en nog lang niet volwassen. Lichte huid en zwarte lokken, net als ik. Hij beloofde mijn ouders goed op me te passen, en dit neemt hij iets te letterlijk. Hij probeert alles te doen om mij te beschermen, dit waardeer ik zeker, maar soms is een dikke klap in zijn gezicht alles wat hij nodig heeft.

Ik woon al anderhalf jaar in New York, samen met hem. Hij wilde touren met zijn band, en ik de wereld in. Zijn nummers zijn afschuwelijk, maar zijn stem komt regelrecht uit de hemel.

"Was dat de laatste trein?" Vraag ik slaperig. "ja.. maar no worries, een vriend van me woont een straatje verderop" zegt hij. Mijn hoop is nu verloren, aangezien hij geen goeie socialiser is. De laatste keer dat hij bij een vriend was, stond zijn tuin in de fik.

15min. later

"Wat een kast zeg" zeg ik met open mond, terwijl ik het huis bekijk. "Sinds wanneer heb jij zulke rijke vrienden?" Zeg ik ongelovig. Al snel zwaait de voordeur open en vliegt een of andere ik weet niet wie, Kai om de hals. "fijn je te zien man!" Zegt de vreemde, totaal onaantrekkelijke jongen. "hehee, ja da's even geleden" zegt Kai aarzelend.

Dat zijn dus geen vrienden van elkaar.

"Kom binnen kom binnen!" Zegt de jongen terwijl hij opgewekt naar binnen loopt. Ik kijk Kai wanhopig aan. "Oke Kai, wie is die dude.." zeg ik terwijl ik plaats neem op het stenen muurtje naast de oerlelijke knalrooie brievenbus. Maar zonder antwoord loopt Kai al het huis in.

"Kaihaaaai!"

5min. later

Kai komt met een bos sleutels in zijn hand naar buiten. 'Wat krijgen we nou?' zeg ik verbaasd. 'Jaja, die 'vriend' van mij, leent ons zijn jeep om thuis te komen' zegt Kai terwijl hij de sleutels naar me toe gooit. 'Wat een held!' roep ik opgewonden.

Ik kan niet wachten om terug te zijn in ons fantastische appartement. Heerlijk de kaarsjes aan, netflix aan, en een dikke vette ongezonde maaltijd.

'Dus, waar staat die kar.' zeg ik terwijl ik naar de garage zoek. 'Om de hoek, geef maar weer hier die sleutels' Ik gooi de sleutels terug naar Kai, en loop achter hem aan.

'Wat een ding eh!' Hoor ik hem al lachend zeggen. Ik loop de hoek om en zie een diep rode rover. Dat is natuurlijk effe iets anders dan een verotte jeep. 'Jeep?' zeg ik verbaasd. 'Ja, zo noemt hij hem' Ik rol met mijn ogen en neem plaats in de auto. Kai draait de sleutels in het slot en zet de spiegels recht. 'Dus, hoe lang duurt het voordat we thuis zijn?' zeg ik terwijl ik mijn gezicht check in de autospiegel. 'Uurtje of 2'

een uurtje of twee? hm.. da's jammer.

-------------------------------------------------

'Doe alsjeblieft een ander nummer aan..' zeg ik boos. Kai haalt zijn cd eruit en wacht totdat ik er een nieuwe in heb gedaan. 'Tijd voor echte muziek.' Ik draai de volume-knop harder, en zing vervolgens vrolijk mee met Rooney, lekker oud, maar een kei leuk nummer. Toevallig weet ik dat mijn broer dit nummer helemaal grijs draaide, dus draai ik de ramen open en zet het volume nog net iets harder.

Ik kijk uit het raam en zie dikke lagen sneeuw op de weg liggen. 'Wauw' Ik leun op mijn elleboog en kijk dromerig om me heen. Oude stad, klein supermarktje, verlaten speeltuin en een heleboel ingeslagen ruiten.