AĞLIYORDU...

6 0 0
                                    

"i-i-iyiyim"

Neden bu çocuk gozlerini gozlerimden ayirmiyordu.

"Nasil oldun bakalim. "

Gozlerimi kacirdim.

"Toparlandim. Yada toparlanmaya çalisiyorum ."

Gozleri hala bana dikiliydi yere bakiyordum sacimda birsey var sandim bir insana boyle bakilir mi ya?
Elini ensesine atti. Ona tekrar baktim

"Teşekkür ederim."

"Niçin?"

"O- o gun beni tasidigin icin."

"Ne demek pamuk prenses bi kiz gozleri kizarana kadar aglamşsa yari yolda birakilmaz bir sıkıntın olursa daima arkandayim."

Nedense bir an kendimi bir dağa yaslanmis gibi hissetim. Onu tanimiyordum bile. Kolumdan tutup beni güneşten gölgeye çekti.

" Güneş gozluklerini takmamissin kızarır simdi dikkat et ."

Nasıl ya? Nerden biliyordu ki . Şaşırmıştım gözlerimi portletip o yeşil gözlerini dikip şaşırma belirtisi olarak kafamı salladım. Güldü göz kırpıp arkasını dönüp gitti. Orada donup kalmıştım . Bunu ırmağa anlatmalıyım. Hızlı hızlı otoparka gittim. Çantamda anahtarını arıyordum çantam mahşer yeri gibiydi pembe ayicigi bulup çıkardım kafamı kaldirdigimda arabamın önünde biri dikiliyordu. Gamzeydi göz göze gelince göz devirip görmemezlikten geldim. Geçip kapıya yoneldim .

"Beni gormezden gelme lütfen."

Sanırım benimle dalga geçiyordu.
Dalga geçercesine gulup arabaya bindim bağırıp kapıyı açmaya çalıştı arabayı calistirdigimda arkamdan bağırıyordu.

"Beni dinlemek zorundasın .Aç kapıyı .
Beklee., Beni dinliyceksin."

Gaza basıp ilerledim. Aynadan baktığımda yere oturmuş ağlıyordu.

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Nov 12, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

UNUTULAN İHANETHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin