Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που χώρισα με τον Νίκο.. Μετά από έναν περίπου μήνα τα έφτιαξα με ένα άλλο παιδί.. Ήταν σχέση από απόσταση αλλά η αγάπη μου για αυτόν ήταν τόσο δυνατή.. Δεν μπορούσα λεπτό να μην του μιλάω.. Μιλάγαμε σχεδόν όλη μέρα κάθε μέρα.. Τα βράδια ήταν εκεί και άκουγε προσεκτικά τις ανοησίες μου.. Μου έδινε συμβουλές.. Τον λάτρευα.. Η μάλλον τον είχα ερωτευτεί.. Πολλές φορές μιλάγαμε κλήσεις και διαβάζαμε μαζι.. Αχχ αυτός ο τρόπος που καθόταν πάνω από το βιβλία του και προσπαθούσε να διαβάσει, ενώ την ίδια στιγμή υποτίθεται ότι έπρεπε να διάβαζα και εγώ, αλλά πως να διαβάσεις με αυτό το θέαμα θεέ μου😍
.. Όλα αυτο όμως τελείωσε όταν μετά από πεντε μήνες σχεδόν οι γονείς μου έμαθαν για την σχέση μου.. Έμαθαν για αυτό το αγόρι.. Για το αγόρι τον οποίο τον είχα κάνει Θεό μέσα στο μυαλό μου...
Μετά από μια πολύωρη συζήτηση με τους γονείς μου και πολύ κήρυγμα κατάφερα να πάω στο δωμάτιό μου και να μιλήσω με τον έρωτα μου.. Έπρεπε να τον χωρίσω πριν γίνουν χειρότερα τα πράγματα.. Του είχα μιλήσει λίγο πιο πριν για αυτό το θέμα και τον είχα προετοιμάσει κάπως.. Όταν του έστειλα μήνυμα ή ώρα ήταν περίπου 23:30.. Λογικά κοιμόταν γιατί δεν ήταν ενεργός οπότε θα μπορούσα να του στείλω πολύ εύκολα μήνυμα χωρίς και ξεσπάσω σε κλάματα πάλι από την αντίδραση του..
Οι γονείς μου έμαθαν τα παντα.. Δεν μπορούμε να συνεχίσουμε άλλο.. Συγγνώμη
.... Αυτά περίπου ήταν τα λογια μου, έκλεισα το κινητό και ξέσπασα.. Το μαξιλάρι μου εκείνο το βράδυ έγινε μούσκεμα από τα καυτά δάκρυα που έπεφταν πάνω του.. Το επόμενο πρωί πήρα το κινητό στα χέρια μου για να δω για κάποιο μήνυμα.. Μέχρι που βλέπω το όνομα του στις ειδοποιήσεις η καρδιά μου πήγα να βγει από την θέση της.. Ανοίγω το μήνυμα βλέπω την ωρα 3:45 περίπου, είχε στείλει ηχητικά άνοιξα το πρώτο και προσπάθησα να το ακούσω,η φωνή του ακουγόταν χάλια προχωράω στα επόμενα.. Έκλαιγε.. Ακουω όλα αυτά τα ηχητικά που μου είχε στείλει και του απαντάω με ένα απλό 'δεν μπορώ να τα ακούσω τώρα' κλείνω το κινητό και φεύγω για το σχολείο.. Όλη την ώρα σκεφτόμουν αυτά που μου είχε πει στο ηχητικό.. Η φωνή του ήταν τόσο ευάλωτη τόσο αδύναμη.. Με ελουζαν οι τύψεις.. Έκανα τον άνθρωπο που αγαπούσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σε αυτόν τον κόσμο να κλαίει εξαιτίας μου.
Όταν γύρισα από το σχολείο πήγα για περπάτημα με την κολλητή μου.. Πιο πολύ για να βγω από το σπίτι και να του μιλήσω έστω και λίγο.. Του είπα ότι δεν γίνεται να συνεχίσουμε και εκεί ήταν που έκλαιγε πιο πολύ. Όταν γύρισα σπίτι οι γονείς μου με περίμεναν, ο πατέρας μου είχε γίνει έξοφρενον. Μου φώναζε για περίπου 20 λεπτά επειδή βγήκα έξω. Δεν τον είχα δει ποτέ τόσο θυμωμένο.
Καθόμουν στο σαλόνι (ευτυχώς ο πατέρας μου δεν μου πήρε το κινητό) και χάζευα στο κινητό. Ανέβασα ένα στορυ για να απαντήσει κάποιος για να του στείλω μήνυμα να μιλήσουμε λιγάκι να ξεχαστω. Φυσικά ήξερα ότι το παιδί που του φερθηκα τόσο άσχημα και τον έκανα να κλαίει θα απαντούσε.. Και είχα δίκιο.. Απάντησε... Δεν μπορούσα να μην του μιλάω, ήμουν, χάλια ψυχολογικά, ήθελα να τα ξανά βρούμε και του έστειλα ένα 'δεν μπορώ άλλο έτσι "και η απάντηση του έκανε την καρδιά μου να σπάσει' κατά λάθος πάτησα ' είπε. Δεν ήθελε πολύ να ξεσπάσω για τα καλά στα κλάματα. Πήγα στο δωμάτιο μου και έκλαιγα με την ησυχία μου. Μέχρι που μου έστειλε μήνυμα μια κοινή μας φίλη,της είπα αυτα που έγιναν πριν λίγο και μου είπε να του στείλω μήνυμα. Μετά από πολλές αρνησεις από την μεριά μου και πολλά 'άκουσε με' από την μεριά της, αποφάσισα να του στείλω μήνυμα. Αλλά με είχε προλάβει ο ίδιος. Μου είχε στείλει μήνυμα, απλά είχα παγώσει. Στο μήνυμα έλεγε ότι και βέβαια δεν πάτησε κατά λάθος στο στορυ και ότι ήθελε να μιλήσουμε, ότι κατάλαβε τον λόγο για τον οποίο ήθελα να χωρίσουμε και ότι δεν έφταιγα εγώ για όλο αυτό.... Στην τελική τα ξαναβρηκαμε, μιλάγαμε στα κρυφά όμως από έναν άλλον λογαριασμό.
Αυτό συνέχισε για δύο μέρες μέχρι που ένα πρωί η μαμα μου βρήκε τον κωδικό του κινητού μου και είδε όλα τα μηνύματα. Όταν ήρθα από το σχολείο, πήγα να της δώσω ένα φιλί, αλλά δεν με άφησε. Εκεί κατάλαβα ότι κάτι παιζόταν. Πήγα να πάρω το κινητό μου αλλά δεν ήταν εκεί. Κατάλαβα ότι το είχε βρει και είχε δει τα μηνύματα. Μετά από λίγο ήρθε στο δωμάτιό μου και μου έλεγε διαφορά,ότι υποσχέθηκα και μην του ξαναμιλήσω, ότι δεν ξέρει τι να κάνει, ότι θα το πει στον πατέρα μου και διάφορα τέτοια. Στην τελική μετά από πολύ κλάμα, κατάφερα να την πείσω να μην πει τίποτα στον πατέρα μου, ανακουφιστηκα. Μου πήρε όμως το κινητό.
Πέρναγαν οι μέρες και το αγόρι (δεν λέω όνομα για προφανούς λόγους) μου έλειπε κάθε μέρα και περισσότερο. Δεν άντεχα άλλο. Κάθε βράδυ κοιμόμουν με το φούτερ του (ένα δώρο που μου είχε κάνει) αγκάλιαζα τον εαυτό μου και δεν μπορούσα να κοιμηθώ γιατί κάθε βράδυ έκλαιγα που δεν μπορούσα να του μιλήσω.
