sevgili günlük

son.

Gökyüzü o sabah kapalıydı. Bir koyuluk vardı yukarıda. Gece boyu yağmur yağmıştı zaten. Sanki gök, ağlıyor gibiydi.

Çiçek'in annesi sabahın erken saatlerinde eve yine yarı sarhoş geldiğinde yaptığı ilk şey nefret ettiği kızına seslenmek oldu. Sadece... canı onu dövmek istiyordu ve şimdi kendisine cevap vermediği için daha çok dövecekti.

Sinirli kadın, Çiçek'in odasına girdiğinde gözlerine inanamadı. Gözleri şaşkınlıkla açılırken karşısındaki korkunç manzaraya bakıp kaldı.

Çiçek, bir melek gibi yerde yatıyordu. Üzerinde, en sevdiği elbisesi vardı. Beyaz elbisenin üzeri ve bilekleri kan olmuştu hep. Bir elinde küçük, hoş bir şişe duruyordu. Dolu şişenin içindeki şeyin gözyaşı olduğunu Çiçek'ten başka kimse bilmiyordu, tabii. Diğer elinde de bir defter vardı ve bir sayfası açıktı.

Üzeri kan olmuş defterin açık sayfasında şunlar yazıyordu;

Sevgili Günlük;

Ne olursa olsun annemi çok seviyorum.

son

Güzel oldu mu bilmiyorum ama sadece böyle bir şey denemek istedim. Zaten hikâyeyi baştan sona oluşturmam 1 saat anca sürdü. Beğenilmezse kaldırırım, sorun yok.

Buraya hikâye hakkında düşüncelerinizi belirtin, lütfen.

Diğer kurgularıma bekleniyorsunuz :)

Buraya kadar destek olan-olmayan herkese çok teşekkür ederim.

Hoşçakalın, hoş kalın♡