"Mój młodszy braciszek"//Naruto

Postać i prolog

Mała dziewczynka o długich blond włosach, z czerwonymi końcówkami i niebieskich oczach, biegła do biura Hokage. Musiała wiedzieć co się stało z jej rodzicami. 

Kiedy dziewczynka była na miejscu, to otworzyła drzwi z trzaskiem.

-Gdzie oni są?! Gdzie są moi rodzice?!-Powiedziała głośno żeby każdy w pomieszczeniu ją usłyszał. Dziewczynka bardzo martwiła się o swoich rodziców. Dziewczynka popatrzyła się w oczy Hokage i dostrzegła w nich, smutek i współczucie. Oczy dziewczynki się rozszerzyły, wiedziała teraz co się z nimi stało. Upadła na ziemię i zaczęła płakać.-JAK?! JAK TO SIĘ STAŁO?!!-Krzyknęła z płaczem. Nikt nie odpowiedział, ale...było słychać inny płacz, innego dziecka. Dziewczynka szybko podniosła głowę i zobaczyła, że jeden człowiek z ANBU trzyma chłopca. Ten chłopiec miał blond włosy i na policzkach miał trzy kreski...takie same jak Dziewczynki.

Dziewczynka podeszła do chłopca i człowieka ANBU.

-Czy to...-Chciała dokończyć, ale Hokage ją wyprzedził.

-Tak...to jest twój młodszy brat, Naruto.-Powiedział. Człowiek z ANBU dał dziecko dziewczynce. Chłopiec się nagle uspokoił i przytulił się bardziej do ciepła...czyli do swojej siostry. Dziewczynka uśmiechnęła się lekko do swojego nowego brata, nadal ze łzami w oczach.

-Cz-Cześć, Naruto. Jestem twoją starszą siostrą, Naruko. Obiecuję że będę się tobą opiekować.-Powiedziała cicho. Kilka łez spadło na twarz dziecka. Dziewczynka od początku wiedziała że będzie musiała go chronić. 

-Naruko!-Powiedział głośno nowy głos. Dziewczynka popatrzyła się w stronę nowego głosu.

-...Itachi...-Powiedziała zaskoczona, ale po chwili uśmiechnęła się i ze łzami w oczach podeszła do swojego przyjaciela.-Popatrz...to jest Naruto, mój młodszy braciszek-Powiedziała, i myślała że się zaraz udusi od tego całego płaczu. Itachi uśmiechnął się lekko i popatrzył się na Naruto. Niemowlak spał, i miał mokre palmy od płaczu Naruko. 

-Piękny-Powiedział. Dziewczynka zachichotała lekko. I zgodziła się z nim.

-Tak...naprawdę piękny!-Powiedziała głośniej. Itachi lekko przytulił do siebie Naruko, uważając na Naruto i Sasuke który, jest na jego plecach.

-Spokojnie Naruko...spokojnie-Powiedział Itachi. Naruko zaczęła już całkiem płakać ze smutku i szczęścia. Ze smutku bo nigdy już nie spotka swoich rodziców, a ze szczęścia bo urodził się jej braciszek, i że ma takiego dobrego przyjaciela.

_______________________________________

Cześć! To ja, Naruko! Mam młodszego brata, Naruto. Mam w sobie Smoczego demona. Mam blond włosy z czerwonymi końcówkami. Mój przyjaciel...zniknął kilka lat temu. Nie wiem gdzie on jest, ale chcę go odszukać! Przecież jest moim przyjacielem. Mam 20 lat i jestem ANBU. Więc zapraszam do mojej historii