KARANTİNA SÖZLERİ

Herşey Kayboldu

'Çıkmaz bir sokağa girmiştik,karşımdaki duvarı yıkmaya gücüm kalmış mıydı ölçemiyordum.'

Gök gürlemeleri ruhumun yansıması gibiydi. Arabanın silecekleri ıslanan camı sildikçe camlar tekrar ıslanıyordu, hayatımın özeti gibi. Düzeltmeye çalıştıkça mahvoluyor hayatım.

İnsanın ulaşabileceği en büyük özgürlük buydu zaten, hiç kimsesizlik.

"Aşk kör olsaydı,
En çok gece yakışırdı ona...
Gel ey soylu gece, ey karalara bürünmüş anne,
Gel, öğret bana, nasıl kaybedilir..."

" Yolun sonunda bir olmasaydık anlamsızlaşırdı bütün bu macera."

İçine hapsedildiği dört duvar bizim paralel evrenimiz oldu.

Ne yaşarsak yaşayalım ölme vaktimiz gelmediği sürece hayatımıza devam etmek zorunda kalıyoruz; hayatın bize en büyük cezası bu.

"Gece'yi gündüze çevirmek değildi niyetimiz, biz karanlıkta yaşamayı kabullenenlerdik, çünkü biliyorduk ki karanlık aydınlıktan daha parlak olabiliyordu bazen. " Hadi," diyordum hayatıma tam o an, " Karart bizi ki kimse göremesin...."

‘ Yolun sonunda bir olmasaydık anlamsızlaşırdı bütün bu macera. ‘