1.Give me back my smile

786 147 97
                                    

დიახ, მე ვარ ის გოგონა, რომელიც მამაკაცებს სხეულს სექსუალური მოძრაობით ატარებს. მე ის გოგო ვარ, რომელსაც ქალებს სძულთ, როდესაც შეიტყობენ, რომ მათი ვაჟები და ქმრები ჩემ სანახავად მოვიდნენ. მე ვარ ის გოგონა, რომელიც ფულს იღებს.

თქვენ შეგიძლიათ გამსაჯოთ , მე მიჩვეული ვარ და ნამდვილად არ მაინტერესებს. არ ვაპირებ ჩემს თავი გავამართლო იმის თქმით რომ სტრიპტიზი გავხდი, რადგან სიყვარულის ნაკლებობა მქონდა, ან გატეხილი სახლის მსხვერპლი ვიყავი. მე ჩემი მიზეზები მაქვს იმის გაკეთების, რასაც ვაკეთებ. მე არ ვარ მეძავი. უბრალოდ ვცეკვავ ოთახში ვბრუნდები და სახლში მივდივარ. არ ვწვები კლიენტებთან და არც მაქვს. მათთან სექსი . ქალწული ვარ, დიახ, ეს არის ირონიული, ქალწული სტრიპტიზი. მაგრამ ეს სიმართლეა. მე არ ვიტყვი, რომ არ მქონია სექსის სურვილი , რადგან ეს ასე არარის. მე მხოლოდ ვფიქრობ, რომ მსურს მქონდეს გრძნობები იმ ადამიანის მიმართ, რომელთანაც პირველად მექნება სექსი . სიყვარულისთვის დრო არ მაქვს, მე უფრო მნიშვნელოვანი რამ მაქვს, რომ შემიყვარდეს. თუ გაინტერესებთ, რატომ გავხდი ასთი ეს გრძელი ამბავია, მაგრამ მოკლედ მოგიყვებით ამია შესახებ.

Flashback•
ერთი წლის წინ ვიყავი ჩვეულებრივი თინეიჯერი გოგო, მე ვცხოვრობდი დედასთან და ჩემს უფროს ძმასთან. დედაჩემი მართლა ძალიან ბევრს მუშაობდა ჩვენს შესანარჩუნებლად. მამამ მან დაგვტოვა, როდესაც ხუთი წლის ვიყავი. ამან პრობლემები შეუქმნა ჩემს დიდ ძმას. ის ათი წლის იყო, როდესაც ეს მოხდა. იგი ნარკომანი გახდა. დედაჩემი ცდილობდა მის დარწმუნებას ,რომ ნარკოტიკბს თავი დაენებებია მაგრამ უშედეგოდ .

ერთ დღეს,დესასთან ერთად ვახშმობდი. ჩემი ძმის შესახებ არაფერი ვიცოდით , დედაჩემი ძალიან ნერვიულობდა , მე ვუთხარი, რომ ის კარგად იქნებოდა და ალბად მეგობრებთან იყო, მოულოდნელად დედაჩემი ჩემს წინ დაეცა
- დედა! - მის გვერდით დავიჩოქე - დედა? დედა?- ხმას არ იღებდა , მობილური ტელეფონი ავიღე და სასწრაფოს დავურეკე. რამდენიმე წუთში ისინი მოვიდნენ და საავადმყოფოში გადაიყვანეს უამრავი ექთანი ცდილობდა გაეღვიძებინა იგი, მაგრამ დედა არც კი ირხეოდა .
- დარეკეთ ექიმ უოლტერთან სასწრაფოდ! - ექთანმა დაიყვირა და დედას ჟანგბადის გადამცები დაუმაგრა
-რა ხდება? რა სჭირს დედას?!- ვკითხე შეშფოთებულმა . ექთნებმა არაფერი მიპასუხა და ცხვირწინ მომიხურა კარი ,რამდენიმე წუთის შემდეფ მედდამ კარი გააღო.
-როგორაა ის?- ცრემლიებს ვღვრი
- დამშვიდდით, ჩვენ ყველაფერს ვაკეთებთ. - თქვა მან და ოთახისკენ მიბიძგა. ჩვენთან ექიმი მოვიდა .
-რა სიტუაციაა?-მან იკითხა ექთანს საქაღალდე გამოართვა . იმ ოთახში შევიდნენ, სადაც დედა იყო, იატაკზე დავჯექი და თავი ხელებში ჩავრგე. ტელეფონი ავიღე და ვცდილობდი ლუისთან დამერეკა , როგირც ყოველთვის არ მიპასუხა. მხოლოდ ერთი ვიცოდი, რომ შემეძლო დამეძახა დაიანასთვია ,ის ჩემთან ერთად სწავლობდა კოლეჯში. ჩვენ კარგი მეგობრები გავხდით. კარი გაიღო და ექიმი გამოვიდა
-რა ჰქვია მას?
- სარა, სარა ვილამსი - სწრაფად ვთქვი. ექიმმა ჩაწერა ანკეტაში .
-კარგი. რა გქვია? და რა გაკავშირებს სარასთან?
- ის დედაჩემია და ჩემი სახელია ქეროლაინი, რა მოუვიდა მას? - ექიმმა მითხრა იქვე მდგარ სკამზე დავმჯდარიყავი და დამამშვიდა.
-ქეროლაინ , შენს დედას აქვს კიბო,- პირდაპირ დარტყმა ვიგრძენი ჩემს გულში- ჩვენ უნდა გავაკეთოთ რამდენიმე გამოკვლევა, მაგრამ... - მე მოსმენა შევწყვიტე, ექიმმა ამიხსნა სტადიები... ქიმია ... ბევრი სიტყვები, რომლებიც ჩემს ტვინს ესმოსა. გონება ისევ ამ პირველ სიტყვებზე ფიქრობდა ... დედაჩემს კიბო ჰქონდა. ერთადერთი ოჯახი, რომელიც მყავდა ... თქვენ შეიძლება იფიქროთ, წარმოიდგინოთ, რას ვგრძნობდი, მაგრამ ვერ მიხვდებით . თითქოს დიდი ხვრელი იყო და სუნთქვა არ მაძლევდა.

 BLEED Where stories live. Discover now