BLEED

2. Infinity

ღრმად ამოვისუნთქე ჰაერი ფილტვებში შევუშვი და შემდეგ ნელა ამოვისუნთქე, რა ბიჭია! მე ისევ ჩემს გასახდელში ვიყავი, უკანა კარის საწინააღმდეგოდ. მადლობა ღმერთს ბიჭს არ უნახავს ჩემი სახე. სანამ მანქანაში ან ტაქსში არ ჩავჯდებოდი მანამდე არ ვიხსნიდი ,რადგან კლუბის გარეთ ყოველთვის იყვნენ მთვრალი კაცები, რომლებიც მელოდებოდნენ და ცდილობენ ჩემი სახის დანახვას.ტაილერი ის ის იყო, ვინც ჩვემთან ერთად იყო მანამ სანამ მანქანებამდე მივიდოდი . ფეხის ნაბიჯები ხმა გავიგე , იქნებ ეს იყო ის ტაილერი. კარი გავაღე და დერეფანს გადავხედე , მაგრამ ეს არ იყო ტაილერი , ეს იყო სოფია მას ვეზიზღები. მას, მას შემდეგ ვეზიზღებჯ რაც აქ ჩამოვედი, დანარჩენმა გოგონებმა თქვეს, რომ სოფია უბრალოდ ეჭვიანობდა.
- ჰეი სოფია. - ვუთხარი . მან თვალები აატრიალა და შემომხედა- იცი, ტაილერი სად არის?
- ის რამდენიმე წუთის წინ ლინდასთან იყო, ალბად მანქანით მიიყვანა სახლში. - მიპასუხა გულგრილად. კარები დავხურე. ის არც მომწონდა, ამიტომ არ იყო საჭირო თამაში რომ ერთმანეთი მოგვწონს. ტელეფონი ავიღე და სახლში დავურეკე, იმედი მაქვს , რომ დედა კარგად იქნება. მას ჰყავს. პირადი მედდა, იგი ჩვენთან ერთ წელის ხნის განმავლობაში იმყოფებოდა, იგი თითქმის ჩვენი ოჯახის წევრი იყო. სახლს ყოველ დღე ვრეკავ , დედაჩემის მდგომარეობის შესამოწმებლად. ტელეფონს ნატაშამ უპასუხა
- ის კარგად არის. ქეროლაინ არ არის საჭირო ასე ხშირად დარეკვა- თქვა მან
- სძინავს?
- დიახ, მან რამდენიმე საათის წინ დაიძინა. სახლში როდის მოდიხართ?-მკითხა დაინტერესებით
- მალე - ვუპასუხე მე, კვირის განმავლობაში სამსახურიდან ადრე გამოვედი, ვიდრე შაბათ-კვირას.
- კარგი. ფრთხილად იმგზავრე - თქვა მან და გათიშა . ტელეფონი ჩანთაში ჩაბდე, კარი გავაღე და გარეთ გამოვედი, დერეფანს გავუყევი და ჩემე მიმართილებით მომავალ ტაილერს შევეჩეხე
- მზად ხარ?- მკითხა და გაჩერებას ჩემს წინ. უბრალოდ თავი დავუქნიე. ტაილერი იყო მაღალი, დიდი კუნთებით, შავი თმით და არაჩვეულებრივი ხასიათებით. მე ვაღებდი ჩემი მანქანის კარებს, როდესაც ჩვენს გვერდით Ranger პარკინგი დავინახე, ვიცოდი ვინ იყო ეს. გრეგი , ის თითქმის ყოველ ღამე მელოდება სანამ კლუბიდან არ გამოვალ და ჩემთან სასაუბროდ მოდის. გრეგი გადმოვიდა მანქანიდან, მას მისი დაცვაც მიჰყვა ის მართლაც მდიდარი კაცი იყო.
- როგორ არის ჩემი მშვენიერი გოგო ?- ღიმილით იკითხა მან.
- მე კარგი ვარ. უბრალოდ მაინტერესებს არ დაიღალე სულ აქ რო მხვდები? - ვუპასუხე ულამაზო ტონით.
- ვხედავ რომ დღეს ძალიან ცუდ ხასიათზე ხართ- თქვა მან და ხელი ლოყაზე მიიდო. გრეგმა ხელი ჰაერში შეაჩერა და ჩემი სახისკენ წამოიღო ხელი. ტაილერმა სწრაფი მოძრაობით იარაღი ამოიღო და გრეგს შუბლზე მიაბჯინა.
- მისგან თავი შორს დაიჭირეთ! თქვენ იცით წესები- სერიოზულად თქვა ტაილერმა. დაძაბულობა იყო, ტაილერისკან გავემართე და მას მკლავი გავკარი და იარაღი ჩამოვწიე.
- გრეგი ახლახანს წასვლას აპირებდა, მართალია არა- ვკითხე გრეგს
- მართალია. მაპატიე მე არ ვცდილობ წესების დარღვევას
- არც კი გაიფიქრო- გააფრთხილა გრეგი .
მანქანაში ჩავჯექი, ტელეფონს დავხედე დილის 4.00 საათი იყო მე მქონდა გაკვეთილები დილის 8:00 საათზე. ნიღაბი მოვიხსენი და უკანა სავარძელზე დავდე . დაღლილი ვიყავი საშნლად, მაგრამ თავს უფლებას ვერ მივცემ დასვენების. ახლა არა, როდედაც დედაჩემი გამოჯამრთელების პირასაა. ტაილერმა სახლის წინ დამტოვა და თვითონ კი წავიდა . სახლში შევედი, სანამ ჩემი გასაღებეს ამოვიღებდი კარი ნატაშამ გამოაღო
- შემოდი შიგნით, სულ გაყინულხარ - თქვა მან ხელებით ქურთუკის ჯიბეებში ჩაიწყო . იგი ოცდათვრამეტი წლის იყო. მას ყავისფერი თმა თმა აქვს და მუქი თვალები. შევედი შიგნით და ბუხრის წინ დიდ დივანზე დავჯექი.
- მშიერი იქმნები. შენი საჭმელი მაცივარში- ის ისეთი კარგი ქალი იყო. ის არაა ვალდებული . მე ვგულისხმობ რომ მან იზრუნოს ჩემზე. ის მხოლოდ მედდა დედაჩემის მოვლა ევალება.
- შენ საუკეთესო ხარ- ვუთხარი მას ღიმილით. როდესაც ჭამს მოვრჩი ოთახში ავედი, დაღლილობისგან ჩამეძინა.
ვიგრძენი რაღაც ვიბრაცია, თვალები ნელ - ნელა გავახილე და ჩემს მობილური ტელეფონს ძებნა დავიწყე ღმერთო, ჩამძინებია. მაღვიძარას გამოვრთე და საათს დავხედე როდესაც დავინახე, კინაღამ გადმოვარდი საწოლიდან: დილის 7:45 საათი იყო.
- ოჰ! ; საწოლიდან წამოვხტი, თვალების სრესვა დავიწყე და გაღვიძებას ვცდილობდი. აბაზანისკენ ავიღე გეზი. დავინახე ნატაშა თავის ოთახიდან როგორ გამოდიოდა
- დილა მშვიდობისა!- მე ვთქვი და სააბაზანოში შევედი .
- დილა მშვიდობისა, ვფიქრობ, რომ შენ კიდევ დაღლილი ხარ - გავიგე მისი ნათქვამი. ტანსაცმელი სწრაფად გავიძვრე და საშხაპეში შევედი. ცივმა წყალმა დამიარა მთელ სხეულში, მაგრამ ეს უკეთესი იყო გამოსაფხიზლებლად . თმა სწრაფად გავიმშრალე და პირსახოცი შემოვიხვიე სხეულზე და ვცდილობდი კარისკენ წავედი . მაგრამ უეცრად ფეხი ამიცურდა და დავეცი
- უბრალოდ შესანიშნავი დღის დასაწყისია!- ვამბობ სარკასტულად . წამოვდექი და ჩემს ოთახში შევედი. საშუალო ზომის, დიდი საწოლი , ორი პატარა კომოდი , კედლებზე ბევრი ნახატი მქონდა. ერთ-ერთი მათგანი იყო ჩემი და დედაჩემის პორტრეტი, როდესაც ხუთი წლის ვიყავი. ღიმილი მომგვარა. რეალობას დავუბრუნდი და შავი შარვალი და თეთრი მაისური ჩავიცვი თმა შევიკარი. დაბოლოს, ოთახიდან გამოვედი და დედაჩემისკენ წავედი.
- დედა?- კარებზე დავაკაკუნე და დაველოდე
- შემოდი, - მითხრა. შვება ვიგრძენი, მის ოთახში შევედი და როგორც ყოველთვის. თქვენ შეიძლება იფიქროთ, რომ ჰქონდა ჩვეულებრივი ოთახი , ჰქონდა აბები ღამის მაგიდაზე და ჭიქა წყალი. მაგრამ არა, მისი ოთახი დიდი იყო, გარშემო კი ღამის მაგიდებზე ნათურებს ჰქონდათ მწვანე და ყვითელი შუქები. კედლები თავისით ხატა სხვადასხვა ფერის საღებავებით. გამეღიმა და დედის საწოლთან მივედი. ძლიერად მიმიკრა, შემდეგ კი სახეზე რბილად მაკოცა
-შვილო, დაიღალე არა?- თქვა მან
- მე კარგად ვარ - ვტყუი დედაჩემისთვის. არ მინდა ინერვიულოს ჩემსზე - უნდა წავიდე- დავამატე, შუბლზ მაკოცა და დამარიგა.
-ფრთხილად იყავი. ვახშმისთვის ხო იქნები სახლში? - მკითხა იმედით. უბრალოდ გავუღიმე და მანაც გამიღიმა. თუ გაინტერესებთ, დედამ იცოდა თუ არა ჩემი სამუშაოს შესახებ, პასუხი არის: კი. ჩვენ ერთმანეთს ყველაფერე ვუყვებით . მას არ მოეწონა ის, რაც მე გავაკეთე, მაგრამ მან იცოდა, რომ ვერ გადამაფიქრებდა.