"Abi bana bir kahve verir misin?"
"Bir dakika... Buyur"
"Sagol abi"
Bir grup erkek sesi duydum. Arkami dönmemle biriyle carpişmam bir oldu.
"Pardon" dedim en kibar sesimle
"Dikkat etsene" dedi.
"Pardon dedim ya. Ayrica bana carpan sensin. Kahvemi doken sensin. Ozur dileyen benim ve kabalik yapan sensin"
"Herneyse. Sen yine de dikkat et."
"Bir sey yapmamistim ki! Senin benimle zorun ne?"
"Bilirsin iste. Hep boyle olmaz mi? Okulun populer cocugu ve okula sonradan gelen kiz tartisir ve daha sonra bir seyler bir seyler..."
"Oncelikle sen okulun populer cocugu degilsin ve ben okula sonradan gelmedim"
"Seni daha once gormedigime gore 9. sinifsin."
"Hayir 10. sinifim. Ve simdiye kadar karsilasmamiz olmamizin şansi keske biraz daha uzun surseydi."
"Benimle tanistiginiz icin sevinmeniz gerekirken bu soguk tavir da ne boyle leydim?" dedi alayci bir tavirla.
"Sen nesin? Kralin soytarisi mi?"
"Off amma uzattin. Gercekten cok soguksun."
"Tanimadigim yılışık insanlara karsi mesafeliyim diyelim."
"Peki ne dersen de. Ama bu konusma beni sıkmaya basladi. Bu kadar soguk oldugunu bilseydim sicak kahveni dokmemeye daha fazla dikkat ederdim kutup prensesi." dedi ve kendini havali zanneden bir edayla arkasini donup kantine gitti. Henuz sabahin bu erken saatinde bu da neydi boyle?!
Arkamdan seslendi:"Üzgunum kutup prensesi, mezun olana kadar ayni okuldayiz."
Dinledikten sonra yurumeye devam ettim ve merdivenlere gelince birisinin an itibariyle yeni lakabim olan kutup prensesi diyerek bana seslendigini duydum. Az onceki cocuk oldugunu dusunerek sinirle arkam dondum tam konusmaya hazirlanmis agzimi acip "Ne var ?" diye bagiracakken o olmadiginin farkina vardim. Ve sadece ne diyecegini merak ederek ona baktim. Sanirim bakislarimdan anlamis olacak ki cevap vermeye yeltendi.
"Iı, sey. Bu sanirim senin cantandan dustu."
Elindekine baktim ve benim siir defterim oldugunun farkina vardim.
"Ah evet. Tesekkur ederim."
O sirada aklima kutup prensesi demesinden dolayi az onceki cocugun arkadasi olmasi ihtimali geldi ve
"Sen onun arkadaşi misin?" dedim.
"Iı, hayir"
"Kimden bahsettigimi nasil anladin oyleyse?" dedim. Zekiyimdir!
"Aslinda anlamadim. Cevap vermek icin anlamama da gerek yok. Cunku benim arkadasim yok."
Sasirmis bir ifadeyle bakinca okula yeni geldigini ve onuncu sinif oldugunu soyledi.
"Peki oyleyse. Tesekkur ederim tekrar."
dedim sevimli mi sevimli bir tavirla.
"Onemli degil. ama senden bir sey isteyebilir miyim?"
"Karsiliksiz iyilik yapmaz misin?" dedim sakayla karisik.
"Sey, aslinda..."
Ben gulunce ciddi olmadigimi anladi. Ilk gunu oldugundan biraz tedirgindi sanirim. Ben degildim. Zaten benim ilk gunum de degildi. Ama tanimadigim insanarla tanismak konusunda iyi degildim. Tanistiklarimla iyiydim. Tanisma konusunda degil tabi. Tanistigim insanlarla niye bir daha tanisayim ki? Her neyse. Sacmaladim kabul.
"Okula onceden gelmistim ama sanirim siniflari yeri degismis. 10-B yi bulmamda yardimci olur musun?"
Oldukca kibardi. Ben de oldukca kibar bir sekilde " Tabi, zaten benim sinifimin karsisi." dedim gulumseyerek.
Yolda "Neden sana kutup prensesi diyorlar anlamadim. Oldukca kibar ve yardimseversin anladigim kadariyla." dedi ve sonra yanlis bir sey soyleyip soylemedigini dusundu sanirim.
"Oncelikle tesekkur ederim. Ve bana herkes kutup prensesi demez. O tanimadigim ve tanismayi istemedigim birisiydi. Neyse ki tanismadik." dedim her cumlede mimiklerimi degistirerek.
"Pekala. O zaman bir daha ben de demem." dedi gulumseyerek. Ben de gulumsedim ve
"Minnettar olurum." dedim alayli bir tavirla.
O sirada siniflara geldik ve zil caldi. O tesekkur ederek ben de rica ederek siniflarimiza gittik. Kapiyi acmamla buyuk bir gurultu beni karsiladi. Ve o sirada tanismadigimizi fark ettim. Sonra bana ne dedim. O soyleseydi adini. Amaan, neyse. Gerekli olursa bir ara tanisiriz zaten.
