İNTİKAM (ARA VERİLDİ)

1.BÖLÜM

~Ne yapmaya çalışıyorsun?~

Ben abime çok bağlı bir insanım. Annemin daha önceki evliliğinden bir erkek çocuğu var yani üvey abim,Yiğit. Ben onu hiç üvey abi olarak görmüyorum oda beni üvey kardeş olarak görmüyor. Sanki gerçek kardeş gibiyiz. Sürekli dertleşir,gezer ve sinemaya gideriz. Bu arada adım Ayla. Son zamanlarda abim garip davranmaya başladı ve nedenini sorduğumda söylemiyordu. En sonunda söylettim. Bir kıza çok aşık olduğunu söyledi. İsmi Emelmiş,bana sosyal medya hesabından gösterdi ve gerçekten güzel kızmış. Aradan bir kaç ay geçti ve abimle Emel abla ciddi düşünüyorlarmış. Abim 23 yaşında Emel de 22. Tanışmak için bu akşam bir restorantta buluşacaktık. Onun da erkek kardeşi gelecekmiş. Ve akşam oldu biz abimle restoranta geldik  ve bekliyorduk. İçeri bir çocuk girdi ve çok hoşdu açıkçası fakat yanında  bir kız vardı. Abim "işte geldiler" dedi ve o çocuğun Emel ablanın kardeşi olduğunu öğrenince şaşırmıştım. Gerçekten çok soğuk ve hoş duruyordu. Emel abla çok neşeli bir tipti. Kardeşi aksine itici bir tipti. Tanıştık ve kardeşi aynen şu cevabı verdi. "Ben Ömer bu kadar tanımak yeterli." Ağzım açık kaldı resmen bu ne ya sanki okul değiştirmiş yeni öğrenci gibi. Neyse abimler sohbete dalmıştı ve ben lavoboya gitmek için ayağa kalktım. Tam bayanlar tuvaletine giriyordum ki Ömer kolumdan tuttu. Ben bi an korkuyla döndüm ve "ne yapıyorsun?" dedim. Bana öyle bakıyordu ki sanki öldürücek gibi kaşları çatık kahverengi gözleri parlıyordu. "Ablamın üzülmesini istemem sende abinin üzülmesini istemezsin ve abini ablamdan uzaklaştır"dedi. Ben şok resmen, ne demek bu şimdi bende " neden buna engel olmamı istiyorsun?" dedim ve bana yine soğuk bir şekilde "sanane" dedi. Bu çocuk ne kadar suratsız ya. Bir kızla  hatta bir insanla nasıl konuşacağını bilmiyor. O an gerçekten dona kaldım çünkü Ömer bana "insanlarla nasıl konuşmam gerektiğini biliyorum" dedi. Ben bunları dışımdan mı söyledim hayır rezillik  yoksa aklımımı okudu. "Ne?" dedim  "hislerim kuvvetli bu kadar şaşırma " dedi ve gitti. Ben tuvalete gidip elimi yüzümü yıkadım. Bu çocuk çok garipti. Masaya döndüğümde yemekler gelmişti. Ve yemeğe hemen başladım açlıktan ölücektim. Nihayet yemekler bitti, tatlılar yendi  ve arabaya bindik. Abim Emel ablayı eve bırakacaktı. Emel abla önde kardeşi ise arka koltuğa yanıma oturdu. Ve çocuğun beni izlediğini fark ettim. Bi an cesaretlenip  ona döndüm ve bana bakmaya devam edip cama döndü. Ne kadar farklı bir insan. Eve gelince Emel ablalar indi ve Ömer'in gözleri hâlâ bendeydi. Eve gelir gelmez pembe pofuduk pijamalarımı giyip yatağa yattım, yatmak mükemmel birşey. Yatağıma yattığım zaman rahatlıyorum. Ben telefonla müzik dinlerken abim kapıyı çaldı ve odama girdi bende abime ne olduğunu sordum ve kalakaldım. Emel abla abimi aramış beni istemişti. Asıl donakaldığım şey bu değil. Emel abla telefondan bir kalem kağıt almamı istedi ve bana numara verdi. "Bu kimin numarası" dediğimde  bana Ömer'in dedi. İşte buna donakaldım. Ne alaka şimdi banane onun numarasından. Emel abla benim numaramı alıp Ömer'e vereceğini bunu onun istediğini söyledi. Yok artık bu çocuk bugün bana ters ters  bakıyordu ve şimdi numaramı istemişti. Ne yapıyordu?, ne amaçlıyordu acaba.