If You Need Me✓

[27]

donderdag 2 augustus 2018, 23:04 uur
[Jessica Hayes]

liked by blake_99 and 781 others

stefancottman_ not as good as i used to be, but i'm getting there 🛹

comments
lara_thomasx You're better than me 🙈😂
     stefancottman_ Well... But you're just a terrible skater :)
          lara_thomasx :( oh thanks
blake_99 r u back bitch?
     stefancottman_ Never been gone baby 
          luke_qpc thank god....

Ik zucht en staar naar de foto van Stefan. Hij ziet er anders uit dan normaal. Hij heeft een verdrietige blik in zijn ogen en ik weet dat het mijn schuld is. Het is mijn schuld dat hij zich zo voelt.

Maar in ieder geval heeft hij de mensen thuis om zich heen. Zijn vrienden. Lara en Julia zullen ook nog wel met hem omgaan. Zijn familie.

Ik, daarin tegen, heb alleen Niall, Maren en de band. Misschien Julia een beetje, maar voor de rest heb ik heb gevoel dat iedereen thuis boos op me is. And I get it. Maar het is gewoon echt kut.

Ik heb niks van mijn ouders gehoord sinds ik hier ben en ik baal er ontzettend veel van. Ik had niet zo snel moeten vertrekken. Voor hen uit het niks. Ik had nog een dag langer thuis kunnen blijven, zodat we in ieder geval afscheid hadden kunnen nemen. Ik ben echt de slechtste dochter in existence...

'Waar denk je aan?' vraagt Niall, terwijl hij een plukje van mijn haar om zijn vinger draait. Hij ligt op zijn zij en kijkt me aan. We zijn net terug van een show en ik ben echt heel moe. We liggen nu samen in de tour bus. 

We hebben besloten niet meer naar hotels te gaan, maar gewoon in de bus te slapen. De band en crew slapen wel in een hotel in de buurt, maar Niall wilde me laten zien "hoe het vroeger was". 

'Niks. Alles. Thuis.' 'Als je naar huis wil, moet je het zeggen, hè. Als je me zat bent, vind-' 'Ik wil niet naar huis.' 

Sinds twee weken hebben Niall en ik een relatie. Hij nam me mee naar een te duur restaurant, waar hij me vroeg of ik zijn vriendin wilde zijn. Ik hoefde nog geen seconde over het antwoord na te denken. 

Nu Niall en ik wat hebben, voelt het op de een of andere manier serieuzer dan toen ik wat met Stefan had. Niet omdat ik niet van Stefan hield. Geloof me, ik hield van hem. Hij betekende zo'n beetje alles voor me. En nog steeds hou ik van hem. Ik ben alleen niet meer verliefd.

Ik ben echt aan het vallen voor Niall. Ik begin steeds meer op die manier van hem te houden. En ik ben zo gelukkig dat we wat hebben. Maar ik voel me soms nog steeds een wrak. 

Ik denk dat het komt omdat ik iedereen thuis mis. De domme gesprekken met de jongens en mijn vriendinnen. Sleep overs, samen een taart proberen te bakken en die vervolgens in een avond helemaal opeten. 

'Niall...' zucht ik. 'Ja?' 'Ik weet het niet meer... Ik voel me kut.' 'Kom hier.' Hij trekt me tegen hem aan en wrijft met zijn hand over mijn rug. 'Ik ben er voor je.' 'I know. Maar je kan hier toch niks aan doen.' 

Hij pakt mijn hand vast en zucht. 'Jess?' 'M hmm?' 'Als je liever naar huis-' 'Nee.' 'Maar-' 'Nee, ik wil niet naar huis toe.' Ik kijk hem aan. 'Zeker weten?' 'Ja.' 'Ja?' 'Ja, Niall. Zeker weten.' 

Hij kijkt me met een kleine glimlach aan. 'Jess... Ik hou van je', zegt hij met een kleine glimlach. Ik glimlach en zeg, 'Ik ook van jou, Nialler', waarna hij zijn lippen tegen die van mij drukt. 

'We zorgen ervoor dat dit gaat werken', fluister ik, 'Hoe dan ook.' Hij strijkt met zijn duim langs mijn gezicht en glimlacht. 'You're mine, now.' 'And you're mine', fluister ik. 

Ik rol op mijn rug en staar naar het plafond van de oude bus. Een diepe zucht verlaat mijn mond. Niall komt wat dichter tegen me aan liggen en ik rust mijn hoofd op zijn borst. Hij strijkt voorzichtig met zijn hand door mijn haar. 

Ik doe mijn telefoon aan de oplader en fluister zacht, 'Ik ben moe.' 'Ik ook. Kom, we gaan slapen.' 

Ik knik en sluit mijn ogen. 

[Niall Horan]

Voorzichtig strijk ik een plukje haar uit Jessica's gezicht. Haar ademhaling wordt steeds rustiger en wanneer ze slaapt, druk ik voorzichtig een kus in haar blonde haar. 

Haar ogen zijn gesloten en haar lange wimpers maken een schaduw onder haar ogen. Ik pak haar hand vast en leg 'm op mijn hart. 

Als ze alleen maar wist wat ze voor me betekent... Ze beweegt een klein beetje en legt haar been over die van mij, terwijl ze de grip om mijn hand verstrakt. 'Ik hou zo veel van je', fluister ik zacht. 

Misschien is ze wel the one. Ik kan me niet voorstellen dat ik ook meer van iemand kan houden dan hoeveel ik nu van Jess houd. 

Opeens heb ik een idee voor een nummer. Ik pak snel mijn telefoon en open mijn notities, waarna ik mijn idee voor een nieuwe lyric in typ. 

See you standing in your dress
Swear in front of all our friends
There'll never be another
I promise that I'll love you for the rest of my life

Dit is misschien veel te snel, gezien we pas twee weken echt wat hebben, maar we kennen elkaar al sinds 19 december 2017, toen ik haar tegen kwam in het park. Toen ik haar daar alleen zag lopen, in de kou.

Ik wist gelijk dat ik haar moest leren kennen. En ik heb nog nooit zo'n goede beslissing gemaakt.

Ik haat het om het toe te geven, maar in deze maanden waarin we elkaar hebben ontmoet en hebben leren kennen, heb ik vanaf de eerste week al gefantaseerd hoe onze bruiloft eruit zal zien. Hoe onze kinderen door ons huis rennen. Ook al was ze toen nog met Stefan. Ik heb altijd geweten dat we bij elkaar horen. 

En, ja, ik zie het nog steeds voor me. Zij in een prachtige, witte jurk en ik in een zwart pak, terwijl we elkaar eindelijk het ja-woord geven.

geplaatst op 03/04/2020