-Η Τζέϊλιν Μίλλερ
Του απάντησα στον ίδιο και ίσως ένα τσακ πιο πάνω τόνο για να του δείξω ότι δεν φοβάμαι...μέγα λάθος που πάω να χωθώ θεέ μου
-Μικρή γύρνα σπίτι σου δεν κάνει τα μικρά κοριτσάκια να μένουν έξω τέτοια ώρα
Τι μου είπε μόλις;; Συγνώμη με είπε μικρή και κοριτσάκι; Ποιος αυτός ο αγροίκος;
- Συγγνώμη.. Εγώ δεν σε αποκάλεσα με κάποιο παρατσούκλι και από εδώ δεν φεύγω άμα δεν πάρω και τον αδερφό μου
Του είπα με ένα θάρρος πιστεύοντας ότι θα με αφήσει να μπω. Το μόνο που έκανε όμως είναι να με αρπάξει σαν σακί με πατάτες πάνω στον ώμο του λες και ήμουν εμπόριο
-'Ασε με κάτω αγροίκε.
Τον χτύπαγα ενώ ταυτόχρονα φώναζα. Τι αμαρτίες πληρώνω θεέ μου.
-Πολ άσε κάτω την κοπέλα.Πραγματικά δεν ξέρεις πως να φερθείς σε μια δεσποινίδα.
Ακούω κάποιον να τον προστάζει και ξαφνικά βρίσκομαι στο έδαφος στηριζόμενη πλέον στα ποδαράκια μου και όχι πάνω σε αυτόν τον αγενέστατο.
-Λοιπόν...Τι σε φέρνει από εδώ μικρή μου.
Αμάν ποια με αυτό το μικρή και άκου εκεί μου, μου στα μουτρα σας κύριε δεν θα το σχολιάσω όμως ψυχραιμία Τζέιν πρέπει να βρούμε τον Άρον
-Ψάχνω κάποιον και ξέρω ότι συχνάζει εδώ γι'αυτό ήρθα
-Κακές παρέες κάνεις μικρή μου αμα ψάχνεις κάποιον εδώ
Θα σου έλεγα αλλά είπαμε ηρεμία δεν θα μου χαλάσει αυτός το ζεν μου
-Τον Αδερφό μου ψάχνω τον λένε Άρον..Άρον Μίλλερ
Στο άκουσμα του ονόματός του αδελφού μου βλέπω στα χείλη του ένα χαμόγελο, ένα χαμόγελο όμως που σε προειδοποιεί να μείνεις μακριά γιατί μόνο μπελάδες θα έχεις.Προς στιγμή ένα ρίγος διαπέρασε όλο μου το σώμα σαν ξαφνικά η θερμοκρασία να έπεσε ακούγονται από τα χείλη του...
-Αααα ώστε εσύ είσαι το τροπαιό μου
Δεν καταλάβαινα τι έλεγε άκουγα απλά όλους τους υπόλοιπους τζογαδόρους και μπεκριδες να γελάνε και η ατμόσφαιρα ξαφνικά έγινε αποπνικτική σαν κάποιος να μου είχε βάλει ένα λουρί στο λαιμό και ολοένα και το έσφιγγε.
-Δεν σας καταλαβένω
Του απάντησα εχωντας φανερή την απορία στο πρόσωπο μου
-Δεν χρειάζεται γλυκιά μου.
Μου απάντησε και στρίβοντας το κεφάλι του διέταξε αυτόν τον Πολ να με πάει σπίτι μου
-Δεν θα φύγω άμα δεν έρθει και ο Άρον μαζί μου
Του είπα αλλά δεν μου έδωσε καμία σημασία. Λες και δεν υπήρχα.
- Πολ να την προσέχεις δεν θέλω το δώρο του Ζακ να πάθει κάτι .
-Μάλιστα αφεντικό.. Έλα προχωρά δεν έχω την όρεξη σου
-Συγγνωμη που θα με πας
-Σπίτι σου κοπέλα μου σπίτι σου έλα προχώρα
Και έτσι έγινε βγήκα έξω από εκείνο το μπουντρούμι που βρωμοκοπουσε αλκοόλ και καπνό. Βγήκα έξω και ήμουν έτοιμη να μπω σε ενός ξένου το αμάξι, που ποιος ξέρει τι θα μου κάνει άμα είναι κάναμε βιαστής; Γτ άνθρωπο του Θεού δεν το λες.
Από της σκέψεις μου με έβγαλε η βαριά φωνή του...-θα μπεις η θες ειδική πρόσκληση;
Δεν του απάντησα απλά μπήκα μέσα και δεν μίλησα σε ολόκληρη την διαδρομή. Ξαφνικά ένιωθα τα μάτια μου βαριά λες και το πέπλο του Μορφέα έπεφτε σιγά σιγά πάνω μου και με καλούσαν στον κόσμο τον ονείρων.
*
*
*Ήρθε και σε αυτο το παρτ το τέλος του.
Ραντεβού στο επομενο girls💋
#vote
#comments
VOCÊ ESTÁ LENDO
Even the Devil was once an Angel
Fanfic-'Ασε με σου είπα με πονάς -Eμένα δεν θα μου φωνάζεις μικρή μου διότι θα σε κάνω να το πληρώσεις το σημερινό. Είπε σαν να με προειδοποιεί και με όσο πιο σταθερή φωνή μπορούσα του είπα: -Αρχικά δεν έκανα κάτι και δεν... -Σταμάτα! -Δεν είμαι μικρή γα...