Beni kovdurmamış. Hayatım boyunca mekandan hep cool bir şekilde çıkıp gitmek istemiştim ve tam bunu yapıyordum ki, yine olmadı.
Birisi benim kız kardeşime tecavüz etse onun tüm sülalesini haritadan silerdim herhalde, peki bu adam nasıl bu kadar soğuk kanlı olabiliyor?
Şimdi aklıma takılan bir kaç soru, müdür onu nereden tanıyor, o daha önce buraya geldi mi? Geldiyse müdür neden ona saygı duyuyor. Beni daha önce görmüş müydü?
"Sen çıkabilirsin Alaca."
Masayı silmeyi bırakıp aklımdaki düşünceleri kovaladım ve duvardaki renkli saate baktım, müdüre döndüm.
"Daha bir saat var."
"Gelen giden yok zaten sen çıkabilirsin."
Başımla onaylayıp önlüğümü çözerken aynı zamanda eşyalarımı almak için arka tarafa geçtim. Kim ekstra çalışmak ister değil mi? Ben isterim yeterki evden uzak olayım yeterki.
Çantamı alıp içine bir göz attım zaten telefonum dışında bir şeyim de yoktu. 20 senedir bir defa kız gibi hissetmedim arkadaşlarımla gezmeye gitmedim. Alışverişte etiketine bakmadan bir şey alamadım, önceliğim hiç bir zaman kendim olmadı.
Hep ailemi düşünmek zorundaydım, hep kardeşimi düşünmek zorundaydım. Ve abimin yediği haltları.
Şikayetçi miyim? Hayır diyemeyeceğim tabiki şikayetçiyim. Tek memnun olduğum kardeşim bu yalan hayatımda.
Önlüğü dolabın içine atıp çıktım. Şimdi sırada o insanları misafir etmek kalmıştı, belki bunları okurken içinizden ne saçma bir hayat diyorsunuz böyle hayat mı olurmuş diyorsunuz. Evet doğru diyorsunuz bencede olmaz.
Karaca için çok endişeleniyorum. O benim bir tanecik kardeşim, ona bir şey yaptırılmasından korkuyorum. Elimden geldiğince o herifin burada ne işi olduğunu da öğrenmeye çalışacaktım.
Yol boyınca ayaklarım geri geri gidiyordu ama bu eve varmama engel değildi. Anahtarı kapı deliğine sokup çevirdim, henüz kimse gelmemiş gibi görünüyordu. Eğer gelselerdi kapının önünde ayakkabı olurdu diye düşündüm ta ki İçeriye girip salondaki sesleri duyana kadar. Ah tabi doğruya zenginler evlere ayakkabı ile giriyorlar, çantamı bir kenara bırakıp hemen odama gittim ve Karaca'nın yerinde olup olmadığına baktım. Hayır yerinde değildi o esnada salondan annemin sesini duydum.
"Alaca sen mi geldin kızım."
Seslenmek yerine ben de salona doğru yol aldım, salon kapısını açıp içeriye girdim. Etrafı inceleyemeyecek kadar bıkkındım, tek tanıyabildiğim o gün babamı tehdit eden kadın ve bugün iş yerime gelen adam. Babam da oldukça gergin görünüyordu bana bakıp,
"Kızım misafirlerimizi bir kahve yapar mısın?"
Bu rica cümlesinden daha çok emir cümlesi gibiydi.
"Kahve kalmamış çay için?"
Babamın sert bakışları ve misafirlerin kınayan bakışlarına karşın sırıttım.
"Daha dün iki paket almıştım."
"İçtim hepsini."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
⋅•●MEYUS●•⋅ +18
Poetry"Oğlunuz kızımıza tecavüz etti." Ne! Ne diyor bu kadın? Abim yapmaz böyle bir şey her ne kadar serseri bir manyak olsa da yapmaz. Yani, yapmaz öyle değil mi? Beynimden kaynar sular başalıyorcasına öylece durdum yerimde. Demek ki abimin hınca hınç ev...
