Ege son provasından sonra derin bir nefes aldı. Artık gerçekten başarabileceğine inanıyordu. Yarın okulda düzenlenen bir parti nedeniyle müzik öğretmeni ondan birkaç parça sergilemesini istemişti, malum okulun gözde müzisyen öğrencisiydi. Gitarında gezinen parmakları sızlamaya başlamıştı. Biraz ara vermesinin iyi hissettireceğini düşündü. Gitarını yatağının üzerine dikkatlice bıraktıktan sonra odasından çıkıp mutfağa geçti. Buzdolabını açıp en sevdiği meyve suyundan bir bardak doldurdu. Bardağı eline alıp ağır adımlarla odasına geçti. Bilgisayarını açtı. Uzun zamandır bir filmi izlemeye çalışıyordu ama bir türlü fırsat bulamamıştı.
Filmi açtı.
İzlerken gördüğü sahne ile birlikte kafasına dank eden şey endişelenmesine sebep olmuştu.
İzlediği sahnede çocuk piyano çalıyordu.
Ege'nin gitar provası bitmişti ama piyano tamamen aklından çıkmış olmalıydı. Ve bu gece son fırsatıydı. Bilgisayarını kapatıp piyanosuna doğru adım attı. Bu gece kendini fazlsıyla yorması gerekecekti anlaşılan.
Parmakları tuşlarda bazen yavaş geziniyordu, bazen de aniden hızlanıveriyordu. Onun da en çok bu hoşuna gidiyordu zaten.
Dikkatini çaldığı parçaya tam olarak vermişti ki lanet olası telefonundan gelen bildirim sesi tüm dikkatini dağıtmıştı.
Parçaya ara verip oflayarak ayağa kalktı ve telefonuna gelen bildirimin ne olduğuna baktı.
Telefon rehberinde kayıtlı olmayan bir numaradan mesaj gelmişti.
05***: Ne güzel basıyorsun sen öyle tuşlara.
(Görüldü.)
05***: N'aptım ben yaa?
(Görüldü.)
05***:Çok özür dilerim. Seni rahatsız etmek istemezdim. Bunları ben yazmadım sen de görmedin. Gerçekten çok özür dilerim. Bana cevap vermene gerek yok. İyi geceler...
(Görüldü.)
Madem cevap vermesini istemiyordu o da cevap vermezdi.
Normalde bunun kendisine yapılan bir oyun olduğunu düşünürdü ama bunları yazan kişi özür dilemişti.
İlk attığı mesaja tekrar baktı.
"Ne güzel basıyorsun sen öyle tuşlara."
Okuduğu anda yüzünde bir gülümseme oluştu.
Sonra umursamayıp telefonunu yatağına fırlatıp tekrar piyanosunun başına geçti.
Fark edemediği bir şey vardı aslında. Bunları yazan kişi şu an tuşlara bastığını nereden biliyordu acaba?? Normalde tek başına çalışırken izlenmeyi pek sevmezdi, tabi bu biraz sahne korkusuna neden olmuştu ama bunu da yenmeyi başarabilmişti...
