Forevermore(Tagalog Story)

Chapter 10 (last chapter) "Forever More"

Chapter 10 (last chapter)

“Forever More”

Ngayong nagkita na muli ang dalawa at muli nilang inumpisahan ang kanilang natulog at naudlot na pagmamahalan at ngayo’y muli silang nagsama ng Masaya, binalikan ng dalawang nagiibigan ang mga lugar kung san sila dati nagkita inuna nila ang lugar ng roxas blvrd. Sa lugar kung san nakita ng binata ang dalaga na umiiyak at banggit ng binata sa dalaga “dito kita unang nakita, umiiyak ka nung araw na un at agad kitang nilapitan at tinanung kung ok ka lang kaso hindi ka sumagot at lalo kang umiyak kaya hindi kita iniwan nung araw na un.” Sumagot ang dalaga “oo nga, nagpapasalamat ako nung araw na un kasi hindi moko iniwan bigla at swerte ko ikaw ang nakakita sakin, kasi kung iba ang nakakita sakin baka iba na ang ngyare sakin lalo baka napahamak ako nung araw na un kaya nagpapasalamat ako ng lubos sau.” Sagot ng binata sa dalaga “wala un kasi kahit cnu naman gagawin ang ginawa ko kapag nakakita sila ng babaeng umiiyak at nagiisa at ska baka tau talaga ang itinadhana para sa isat isa.” Pabirong sabi nito sa dalaga at sabay nagtawanan ang dalawa pagkatapos banggitin ang mga salitang sinabi ng binata, pagkatapos nila maglakad lakad sa paligid ng roxas at matapos nilang balikan ang mga alaala dto pumunta naman ang dalawa sa eskwelahan na pinasukan dati ng dalawa , tapat ng gate ng eskwelahan parehas nagmuni muni ang dalawa binalikan nila ang mga nakaraan sa eskwelahan na ito, maya maya nagsalita ang dalaga “naalala mo pa dati sir pa ang tawag ko sau kasi prof kita dati at dto tayo pangalawang nagkita at ang pagkikitang yun ay lalong nagsabi sakin na talaga ngang  gusto kita at hindi ko inaakala na mas lalo pang lalalim ang pagtingin kong yun sau.” Napangiti ang binata sa mga sinabi ng dalaga sa knya at tumugon sa dalaga “oo nga ako din hindi ko namalayan na nahuhulog na pla ako sau nung mga panahon na yun ska ko lang napatunayan ang mga nararamdaman ko nung araw na hindi ka pumasok ng ilang araw nun talagang nagalala ako sobra sau nung mga panahon, kaya nung nakita kita sa roxas nun ska lang nawala ang pagaalala at pagiging balisa ko dahil nakita kitang ok ka, at lalo akong naging Masaya nang mahawakan ko ang kamay mo at ang mayakap ka at ang higit sa lahat ang mahalikan ka nung gabing yun, dun ka lang napatunayan na talagang mahal mo din ako.” Ngumiti ang dalaga sa binata, pagkatapos nila magmuni muni sa harapan ng dati nilang pinasukan na eskwelahan nag-aya naman ang binata sa bahay ng dalaga, nagtaka ang dalaga kung bakit gusto nitong pumunta sa bahay nila.

Pagkarating sa tahanan ng dalaga pumasok ang dalawa sa loob ng sabay at napansin agad ito ng magulang ng dalaga pero hindi nagpatinag ang dalawa sa magulang ng dalaga dumiretso sa sofa ang dalawa upang maupo, lumapit ang magulang ng dalaga sa dalawa para kausapin ng masinsinan ang binata at nakipagusap ito sa knya habang iniwan mna ng dalaga ang dalawa para makapagusap  ng masinsinan, nagsalita ang magulang ng dalaga “iho alam kong sinabi sau ng anak ko na ayaw naming sau para sa kanya.” Tumugon ang binata sa sinabi ng magulang ng dalaga “yes mam, at alam ko din po ang dahilan kung bakit dahil po ito sa estado ng aking buhay.” Tumugon bigla ang magulang ng dalaga “oo ganun nga dahil gusto lang naming cya protektahan dahil ayaw namin na dumating yung oras na nakikita namin siyang nahihirapan at umiiyak dahil nagsisisi sa taong kinasama masakit para saming mga magulang ang Makita naming an gaming anak na nahihirapan.” Sumagot ang binata “wag po kau magalala dahil hindi poh mangyayare un, dahil maganda po ang estado ng akin buhay ngaun.” Tanung ng magulang ng dalaga dto “cge nga! anu ang maipagmamalaki mo sakin?” sumagot ang binata “ako po ay may isang malaking restaurant sa Makati at itoy sikat sa mga tao na nagtatrabaho po dun at ako po ay may ipon pwede kop o iyon gamitin para sa future naming dalawa po ng anak nyo.” Nanahimik ang magulang ng dalaga, maya maya nagsalita ang binata “gusto ko po sana hingiin ang kamay ng inyong anak para pakasalan po at para hindi na cya mawala sakin at para magsama na kami habang buhay po.” Nagisip ang magulang ng dalaga na mejo nagdadalawang isip, nagsalita ang magulang ng dalaga “dahil sa maganda naman ang pamumuhay mo at handang pagsilbihan ang anak ko akoy pumapayag na sa kung anu man ang gusto nyong gawin.” Nagpasalamat ang binata sa magulang ng dalaga at tumindig upang puntahan ang dalaga, pagkakita sa dalaga itoy niyakap nya habang masayang Masaya sa ngyare pagkatapos ng pagdalaw ng binata sa tahanan ng dalaga itoy umuwi na dahil inabot na ito ng dilim sa pagstay nito sa bahay ng dalaga, hinalaikan ng binata ang dalaga sa pisngi nito pagtapos ng ginawa sumakay ang binatang nakangiti sa kanyang sasakyan at nagpaalam sa dalaga pagandar ng sasakyan tuluyan na nitong nilisan ang tahanan ng dalaga.

Lumipas ang ilang araw , masayang nagkikita ang magkasintahan at kitang kita sa kanilang mga mata na talagang mahal na mahal nila ang isat isa, nagaya ang binata na pumunta sa dati nilang tagpuan  kung san sila madalas na nagkikitang dalawa, dumiretso ang dalawa sa intramuros, sa may fountain nakaharap ang dalawa dto nang biglang may naalala ang dalawa, nagsalita ang binata “eto ang lugar na hindi ko makakalimutan dahil ito ang lugar kung san tau lage nagkikita at ito ang lugar kung san may panget na ngyare sating dalawa.” Nalungkot bigla ang dalaga sa nasabi ng binata pero agad naman itong pinawi ng binata ng kanyang mga sinabi “pero kundi dahil sa pangyayareng un hindi sana magiging Masaya ang mangyayare dahil sa negatibong un nagsumikap ako para marating ko ang gusto kong marating sa buhay ko at ito un at kundi din dahil sa negatibong yun hindi kita makakapiling ulit at makakatabi katulad ng ngyayare ngaun.” Tumingala ang dalaga sa binata at parang natuwa sa sinabi ng binata pero itoy walang imik kundi tumingin lang ang kayang gawin sa binata, maya maya lumuhod ang binata at hinawakan ang kamay ng dalaga at banggit sa dalaga “Gloria briones will you marry me?” bumalik ang mga eksena nung gabing iyon kung san iniwan ang binata pero nasabi ng dalaga sa sarili hinding hindi na mangyayare ang ngyare nang nakaraan, sumagot ang dalaga sa sinabi ng binata “Jb Cabreros yes I will marry you.” Habang naiiyak na sinabi ng dalaga ang mga katagang iyon tumayo ang binata at niyakap ang dalaga at hinalikhalikan ito sa labi at ang sabi ng binata sa dalaga “maraming salamat gloria hindi mo lang alam kung ganu moko pinasaya ngaun mahal na mahal kita at hindi kona hahayaan na mawala kapa sakin.” Habang umiiyak na nakayakap ang dalaga sa binata itoy nagpasalamat din sa kanya, makalipas ang ilang buwan naganap ang gustong maganap ng dalawang magkasintahan ang ikasal silang dalawa at maayos na natapos ang kasal ng dalawa na walang ibang humahadlang sa kanilang pagiibigan, nagkaroon ng 3 anak ang magasawa dalawang babae at isang lalake at Masayang namumuhay ang kanilang pamilya at dumami ang kanilang blessings at opportunity na dumating sa magasawang Gloria at Jb at itoy nagtuloy tuloy na masagana ang kanilang pamumuhay and they live FOREVER MORE. The End.