KINABUKASAN
SHANE'S POV
OMW to school. Time check 8:30. Tss! ba't ang aga ko ata ngayon. Hayy! napaka ewan kasi kagabi bigla-bigla nalang sumasagi sa isipan ko yung PA kong yun, nakokonsensya tuloy ako kaya eto ako ngayon papunta ng skol para magsorry, iti-treat ko siya ng lunch. Pambihirang konsensya to. Andito nako sa harap ng gate nakatayo, hinihintay ang PA ko. Di ako naka kotse, feel kong maglakad ee.
30 mins after
FUUUUUUU******kkkkkkk! How did I fuc*ing survive here. To wait with a fuc*ing person like her. Tss! My fuc*ing time was wasted for nothing. Makapunta nanga lang ng SR (special room) matutulog. Naglalakad nako papuntang SR, nasa may corridor nako nang may humarang sakin. Naka smirk akong tumitingin sa lalaking nasa harapan ko. Guess who? my dearly beloved cousin. I so fuc*ing hate him for being the best and good person in the family and me? the hell I care. I don't fuc*ing care to that family anyway.
"WTF!" bigla-bigla nalang manununtok tong mokong nato. Sh*t, dumugo labi ko.
"para yan sa pagpapaiyak mo ni Christina. Hindi kaba nakokonsensya, pinaiyak mo siya without knowing anyting. You're such a coward making a woman cry bcoz of she discovered something from you? ha how st---" hindi ko na sya pinagpatuloy sa pagsasalita niya. Sinuntok ko na siya sa mukha. Nakaupo siya sa sahig dahil sa lakas ng suntok ko. Tsk! marami-rami naring estudyante ang nakapalibot samin pero wala kong pakialam. This jerk reach my limit, calling me a coward and stupid is such mistake. Tawagin mo nako ng iba wag lang yan kumukulo ang dugo ko.
"Wae? the hell I care about her. I don't fuc*ing care if she cries, yeah you're right wala akong konsensya, so GET LOST" Iniwan ko siyang nakaupo dun. Pagkarating ko sa SR humiga agad ako sa sofaat tinakpan ang mukha ko, nakatingin lang ako sa kisame, thinking. Di ako ganun kasama para di makonsensya sa ginawa ko, ang tagal ko ngang nakatulog kagabi dahil dun. Tsk! Naaalala ko yung mukha niya kahapon, nung hinigit ko siya. Ang enosente niyang mukha. Nung umiyak siya. May parang Kumirot bigla sa parte ng dibdib ko. Hayy! makatulog nanga lang. :zz
CHRISTINA'S POV
hayy! ang sakit ng mga mata ko kakaiyak kagabi. Namimiss ko kasi pamilya ko. Pagkabangon ko agad kong tiningnan ko ang alarm clock sa side table ko. Waaaaah! alas 11 na ng umaga, ibig sabihin late nako? pano nayan, may klase pa naman kami sa BIOLOGY. naku naman o, ba't kasi diko naset yung alarm clock kagabi, patay na naman ako ni BOSS nito. tsk! di naman ako galit sa kanya e, naiintindihan ko naman siya e. hayy! makababa nanga kakain nako hahanapin ko si ate lau.
Pagkababa ko naabutan ko si ate lau na nanonood ng TV.
"morning ate lau ;)" masigla kong bati sa kanya.
"o christina, kumain kana may ulam pa ata dyan tinirhan ka nina mae at nicka" sakin na sya nakatingin ngayon.
"a, opo. salamat po, hihe" pupunta na sana kong kusina nang tumayo si ate lau.
"Christina, bakit mugto ang mga mata mo? umiyak kaba bakit may problema ba?" alalang tanong ni ate lau.
"a, wala naman po. hihe, may nabasa kasi akong ebook kagabi nakakaiyak po kasi diko nacontrol ang sarili ko. Hihe, oki napo ko ate."sinungaling, sori ate. Ayoko lang mag-alala si ate no! naniwala naman ata si ate kasi bumalik na siya sa sofa at nanuod na ulit ng TV. hayyy! mugto pala mata ko, tsk. Bat kas ang oa ko ayan tuloy.
Pagkatapos kong kumain, magligpit ng kinainan, hinugasan ko na rin, tumabi ako kay ate na concentrate masyado sa pinanonood niyang palabas. ARANG AND THE MAGISTRATE pala yung palabas. Nasa part na nung naging tao si ARANG nang biglang nag Flashback ang nangyari kahapon. Mga katagang binitiwan ni Shane.
