The office

-8-

'Deze keer rijd ik,' lach ik als we richting de parkeergarage lopen. Het is vandaag vrijdag en dus de dag dat we naar mevrouw Buckley gaan om over de opdracht te praten. Ik voel gezonde spanning en ik kan niet wachten als we straks echt met de opdracht bezig zijn.

'Ik vind het prima,' lacht Harry en we lopen naar mijn auto.

'Als jij dan even de muziek doet dan ik me focussen op de weg,' zeg ik terwijl ik hem mijn telefoon geef en de garage uit rijdt.

'Komt voor de bakker,' zegt hij en hij typt wat in op Spotify.

De muziek begint te spelen en we rijden de stad uit. Een voordeel van deze opdracht is dat we even de stad uit kunnen. We rijden langs rustige wijken en voordat we het weten rijden we door de bossen. De weg is nog steeds verhard maar je merkt wel dat we nu wat verder uit de stad zijn. Af en toe zie je een huis achter de bomen tevoorschijn komen. Wat zou ik hier toch graag willen wonen. De perfecte plek voor een gezin. Enigszins dicht bij de stad maar toch erbuiten. Na nog zo'n 5 minuten rijden zijn we aangekomen bij het huis van mevrouw Buckley.

'Zo we zijn er,' zeg ik en zet de auto uit. We stappen uit en lopen richting het huis. Het is net als het huis van meneer Reddin een landhuis maar dan kleiner. Het ligt mooi aan het bos en ietsjes verderop zag ik dat er nog een meertje lag waar je in de zomer perfect zou kunnen zwemmen en picknicken met vrienden. Harry belt aan en even later doet een oude vrouw de deur open.

'Mevrouw Writers en meneer Reddin neem ik aan?' zegt de vrouw. Ze ziet er heel aardig uit. Haar grijze haren zitten opgestoken in een knotje en ze draagt een wat lijkt op een zelfgemaakt wol vest.

'Ja dat zijn wij,' zegt Harry met een glimlach. 'Mogen we binnenkomen?'

'Maar natuurlijk, kom gauw binnen,' zegt ze en we volgen haar naar binnen. 'Jullie mogen me trouwens gewoon Grace noemen, dat vind ik fijner. Ik klink anders zo oud,' lacht ze en ze geeft een knipoog.

'Wat u wil Grace,' zegt Harry.

'En zeg maar je, u klinkt ook zo oud.' Harry en ik moeten een beetje lachen en nemen plaats aan de tafel in de keuken.

'Maar vertel Grace, wat wil je precies dat wij komen doen?' vraagt Harry. Ik laat Harry het woord doen omdat ik zelf nog niet zo goed weet welke vragen ik moest stellen dus het is wel fijn dat we met z'n tweeën zijn.

Ze legt ons uit wat ze allemaal met haar woning wil doen en ik maar daar een notulen van zodat Harry de vragen kan blijven stellen.

Ze heeft een prachtig huis. Het is vrijstaand met een eigen oprit en parkeerplek. Daarnaast heeft het genoeg ruimte om met een gezin van 6 man te wonen en de ruimte om nog een eigen werkplek te maken. Oftewel, mijn droomhuis. Grace wil graag alle vloeren gelijkmatig hebben zodat ze er als ze een rollator of iets dergelijks krijgt, makkelijk door haar huis heen kan. Daarnaast wil ze de badkamer hebben aangepast naar haar kunnen en wil ze haar slaapkamer aanpassen. Een mooie klus waar wij de tekeningen voor mogen gaan maken.

We drinken nog een kopje thee en kletsen nog met Grace voordat het weer tijd is voor ons om te gaan.

'Nog een hele fijne dag mevrouw Buckley,' zegt Harry en hij schudt haar hand voordat hij naar de auto loopt.

'Het was heel fijn je gesproken te hebben Grace! Zodra we wat tekeningen hebben zullen wij ze opsturen en dan kun jij zeggen wat je ervan vindt,' zeg ik met een glimlach. Ze pakt mijn hand vast en kijkt me aan.

'Ik heb er alle vertrouwen is meisje,' zegt ze. 'En zorg goed voor hem, ik zie aan hem dat hij jou nodig heeft.' En ze knipoogt.

'Ow wij zijn gewoon collega's hoor,' glimlach ik.