KRİSTAL TAŞ

1

Yemyeşil ve çok güzel  ormanın içinde yürüyorum. Hayatım gayet iyi gidiyor. Orman meyvelerini yemekten geri alamıyorum kendimi. Çünkü hepsi mukemmel.

Arkamdaki caliliktan sesler gelmeye başladı. Bu belki rüzgar sayesinde olabilirdi ama havada en ufak rüzgar yoktu. Hem bu daha çok bir hayvanın kıpırdanma hareketlerine benziyordu. Bir anlık korkmuştum.

Arkamdaki caliliga doğru ilerlemeye karar verdim. Ilerledigimde üzerime benim yaşlarda belki benden bir yada iki yas büyük bir oglan atladı. Ayağımı bürkük yere kapanmıştım. Canim yanmisti cunku belimi yerdeki sivri bir tasa vurdum. Önüme baktığımda oglan benim yavaş yavaş üzerime geliyordu. Bende korktuğum için geri geri gitmeye başladım.

Ama vücudu ve teni bembeyaz ve parlıyordu. Bu beni oldukca korkutsada etkilemisti. Aslında içten içe seviniyorum. Çünkü bu küçük kasabada hiç arkadaşım yoktu.

Ama ne kadar korksamda zorla ayağa kalktım.  Oglana "sende kimsin?" Diye sordum. Bana ilk birkac saniye tuhaf tuhaf baksada "sana ne." Dedi.

O an vücudunda tam sol tarafında kalbinin ustunde bir sey parladı. Sanki acı çekiyormuş gibi bir hali vardı. Benim oraya baktığımı görünce sanki gormemem gereken bir şeyi gordum gibi elini kalbinin üstünde tuttu.

Ona neler olduğunu sormak istedim ama çekiniyorum yada korkuyorum. "Elinle kalbinin ustunu neden kapattin? " diye sordum. Bana  "bunu asla ama asla kimseye soylemiyeceksin." Dedi. Bende ona bakarken kafami salladim.

Tam yanina yaklasacakken bana " uzak dur benden. Hatta burdan git hemen..." Dedi. Ondan korkuyordum çok tuhaf bir yapısı vardı. Konuşması bile farklıydı.

Ona" burdan gitmiyorum. Sana neler oluyor?" Diye sordum. Ama burdan koşarak hemen uzaklaştı. Normal bir insanın hızından daha kuvvetli ve hızlı koşuyordu. Ondan gerçek anlamda korkmuştum. Tam adımımı atıp arkama döndüğümde önümde 2 tane kurt vardı ve boyları gerçekten çok büyüktü. Çok şaşırdım. Içimden ne kadar bildiğim dua varsa okumaya başladım. O an öleceğimi ve hayatımın son saniyelerini yaşadığımı düşündüm. Bana sanki yiyecekler gibi bakıyorlar ve hirliyorlardi.

Sonra arkamdan yine o çocuk geldi ve kurtlara "sıkıntı yok sakin olun ben ilgilenirim. " dediği anda kurtlar bana son kez hirlayip gitmişlerdi. Ve oldukça hızlı kosuyorlardi. Arkamı döndüm bana tuhaf bakıyordu. Sanki ilk defa bir insan görmüş gibi.

"Adım Berk sanırım senin adın Sıla" dedi. Olduğum yerde civilenmis gibiydim sanki bir büyücüydü. Ona  Nasil yaptin? Diye soramadan bu sefer daha hızlı bir şekilde koşarak uzaklaştı. Aklımda gerçekten onun insan olmadığına dair fikirler geçti. Ama bu imkansızdı.

Vote vermeyi unutmayin lütfen...❤