The Destruction (ON-GOING)

#4- New Beginning

Years later...

I've never thought freedom could be this wonderful. Years ago everyone was suffering from a pandemic virus but now everything backs to normal. Busy streets, crowded places and vendors everywhere. But wait, let us not forget those abusive people who didn't learned.

Nakakatuwa at sobrang nakakagaan sa pakiramdam ang makita ang lahat na nagdiwang dahil sa pagkamatay ng virus sa buong mundo. Oo, tuluyan nang napuksa ang pandemic virus na ikinamatay ng halos 5 milyong tao worldwide at malaking bawas ito sa population na nakatulong kahit papaano sa problema ng bansa.

Unti-unting bumangon ang Cephona mula sa pagkalugmok. Nung una ay napakahirap lalo na't malaki ang budget na nawala sa gobyerno na para sana sa ibang proyekto pero dahil sa pagtutulungan ng buong mundo ay naayos ang lahat.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na maayos na ang lahat.

Masyadong nakakagulat dahil bigla nalang nawala ang virus in just a snap. It was like we just slept overnight then bang! Everything is fix. It was said that an unfamous doctor in Cephona invented a chemical that can destroy such virus for only 5-10 seconds. It was spread by air.

Alam kong marami pa ang hindi nakamove-on sa nangyari at isa na kami roon ng kuya Sander ko na tinatanggap pa rin ang nangyari lalo na sa parents namin.

Two years ago, my parents decided to go back here but they didn't make it. They were involved in an aircrash and found dead.

Ulila na kami ngayon pero mabilis rin kaming nakaadjust tutal lumaki kaming halos wala sila sa tabi namin.Nagtiwala kami sa trust funds namin ni kuya at iilang tulong from our Tita who happened to be a researcher in our parents workplace. We are now studying in a Prestigious School in Deesa exclusively for Elites as a Scholar student. It is a Science school.

You might be confused from the places I just said. I will make a brief explanation. So, year 2021 noong nagkaroon ng pag-aalsa sa tatlong bahagi ng Pilipinas which is Luzon, Visayas and Mindanao. One of them wants to be separated from the Philippines and make their land to be their own country. Kaya nagdesisyon ang lahat na hatiin ang bansa sa tatlo. It was now named Cephona, Fugeo, and Quisar.

Cephona has an equal of four cities: Maneesa, Itera, Gavea, and Deesa. Those cities has the same description, high large buildings, busy streets and status except for Deesa. The city of Deesa is the Capital of the country and more advance than the others. Mas maraming job opportunities, advance technologies and commonly this is where Elites lived. Hindi naman lahat dahil may mga mid class rin dito.

It is now year 2100. Everything happened around 80 years ago. It was written in history at doon  na lang namin nalaman ang tungkol sa dating bansang tinawag Pilipinas. Democratic pa rin naman ang Cephona kahit may nagbago sa pamamalakad ng government. So far wala pa namang problema... or meron?

Nagmadali ako sa pagbaba ng hagdan habang nagsusuklay. Mukhang malelate na naman ako dahil hindi ako ginising ni kuya kanina. Punyeta, ako gumawa ng project niya kagabi ah, walang utang na loob.

Actually, hindi naman ako takot ma-late at malakas pa nga ang loob ko na pumasok ng second subject pero sadyang may activity kami sa laboratory at hindi ako pwedeng ma-late. Eto yung pinakahihintay ko! Tapos...

"Kuya!" Sigaw nang makababa.

"Oh!"

"Demunyo ka! Letse!" Sigaw ko uli. Alam kong kumakain pa siya sa mesa ngayon at tumatawa dahil late ako. Sadyang mamaya pa ang pasok niya sa araw na ito kaya chill pa siya rito.

Nakita ko ang I.D niya sa sofa kaya mabilis ko 'tong kinuha. Sumulyap ako sa kinaroroonan niya bago ngumisi. Tingnan ko lang kung makapasok ka.

Sander Ros Ventura

Tinago ko ito sa ilalim ng sofa saka umalis gamit ang isa sa paborito niyang kotse.

Pagdating ko sa school ay tama nga ang hinala ko. Pasakay na ang mga classmate ko sa bus kaya kumaripas ako ng takbo para maabutan sila.

"Ms. Ventura, you're late!" Yung Prof kong laging stress sa'kin. Friend siya ng Tita ko siya kaya no worries.

"I'm sorry, Ma'am," sabi ko.

Umupo na ako sa bakanteng upuan saka nakinig sa Prof na nagdidiscuss ng gagawin namin kapag nakarating na sa school laboratory namin. Medyo malayo iyon sa building namin at malapit sa school hospital kaya nagbus pa kami.

"Do you understand?!"

"Yes," sabay sabay naming sagot.

It's exciting! We were going to  inspect a corpse then make report of the possible cause of death of the person by disecting it. We're doing it by group. Tama ba to? I wonder if this corpse has a family. We are all curious if it is really a real corpse or an artifical kasi parang mahirap naman ata kung totoo 'di ba? However, I'm still excited.

Ang pagkasabik namin ay nadagdagan nang lagpasan ang school lab at tumungo sa isang room kung saan may doctors na kumukulikot sa isang bangkay. Bigla ay nakarinig ako ng panghihinayang galing sa mga classmate ko dahil in-expect rin pala nila na kami ang kukulikot sa katawan ng tao. Nasa itaas kami nanonood ng ginagawa ng mga doctor or pwede ring sa tv monitor para makita ng malaki.

Hindi na ako nagtaka nang makakita rin ako ng mga students from the other section na gaya namin ay nanonood din.

Lumapit ako sa kanila.

"Psst! Hoy, Rina!" Pabulong kong sigaw hanggang sa lumingon siya.

"Ano?" Pabulong niyang sagot dahil may prof na nagsasalita sa kanila.

" You will help me later." I said. Okay, that was an order an as a friend dahil sila ang nauna rito kaya malamang alam nila ang simulang dinisect and medyo lutang ako pagdating namin kaya hindi ako nakafocus sa pinapanood. I only want her to explain it to me.

Inirapan niya ako and mouthed "okay" saka dumiretso na ng tingin sa monitor.

Nakinig na rin ako sa discussion ng prof namin hanggang sa inexplain niya na ang Nervous System and the brain.

Did I just said that I'm excited 'bout this activity? Binabawi ko na.

Wala. Akong. Naintindihan.

Lutang ako buong klase hanggang sa nagdecide na ang prof na i-group na kami. Everyone are busy with their works kaya bigla ay nahiya akong magtanong. Mukhang wala pa yata akong maiaambag.