I've started my wattpad journey last 2012. At hindi ko ina-asahan na ganito ang magiging impact po ng wattpad sa akin.
Hindi rin po ako katulad ng ibang writer na may malaking fan base or naging wattpad winner. Kasi alam ko naman na baguhan lang po ako sa pagsusulat. And that will be a dream and forever be a dream para sa akin.
Ginawa ko lang po itong isang parang "chapter" sa bagong gagawin ko pong horror story kasi po na inspired po ako ulit na magsulat. Honestly po kasi, ay parang nawalan ako ng gana due to my personal problems at responsibilities.
Until I met someone, who makes me believe na may katuturan siguro itong hobby ko na ito. I didn't expect na meron po palang tao na makaka appreciate ng gawa ko. At maraming, maraming salamat sa'yo.
Kasi for me or sa kahit na kaninong writer na nakaka basa ngayon nito, it's not just about money or fame, it's more on appreciation - appreciation sa story na nagawa mo na alam mong pinag tuonan mo ng araw, ng effort at kahit sa pag re-research. At hindi po madali.
Hindi po ito reklamo - ito po ay ang katotohanan sa likod siguro ng maraming writers at aspiring writers out there.
Kaya naman sa mga taong patuloy na nagtitiwala at patuloy na nagbibigay kulay sa mga gawang story ko po. Maraming - maraming salamat po.
And hopefully, as I go to the new chapters of my recent story, eh, nandiyan pa rin kayo . Hindi po ako mangangako, but I will do my best to make this story as better on my previous one.
Kaya naman I dedicate this Black Bus story to you and
And sa inyung lahat at sana ay mag-enjoy po kayo.
-Let us ride together. Until we reach the end of our journey- an excerpt from Black Bus: One Hell of a Ride
BINABASA MO ANG
Black Bus : One HELL of a Ride
TerrorOnce every 4 years kung bumalik. . . Nagsisimula sa ika 29 ng Pebrero hanggang matapos ang Leap Year. . . Pwede kang sumakay. . . Yan kung gusto mong maka-uwi ng buhay. . . Ngayon taon na ang pagsisimula ng paglalakbay. . . Ngayon taon din magsisim...
