KÜL

TANITIM

'Efsun?'

İsmini duymasıyla başını karşıda oturan adama çevirmişti başını genç kadın. İfadesiz bir suratla bakıyordu gözlerine.

'Efendim?'

'İyi misin? Seslendim duymadın.'

Başını olumu anlamda sallayarak samimiyetsiz, geçiştirmek istercesine bir cevap verdi.

'İyiyim, dalmışım sadece. Kusura bakma.'

'Sorun değil.'

Elleriyle sakallarını sıvazlayıp sıkıntılı bir nefes verip kravatını çekiştirdi. Bütün gün takım elbiseyle olmak rahatsızlık vermişti. Derin bir nefes alıp kendisine bakan gözlere odaklandı. Birkaç saniye sonra ayaklanıp ağır adımlarla balkon kapısından geçip manzarayı izlemeye başlamıştı. Genç kadın da peşi sıra çıkıp korkuluklara dayanmıştı. Gecenin karanlığını aralayan ışıklardaydı gözü. Derin bir nefes alıp serin havayı ciğerlerine doldurdu. Kendisine anlatılan her şeyden uzaklaşmak istese de düşüncelerin esiri olmuştu bir kere. Bildiği her şeyin bir yalandan ibaret olma ihtimali zaten acıdan kıvranan kalbini daha da baskılıyordu. Belirsizlikler kadar insanı yoran başka bir şey yoktu. Duyduklarından fazlası olduğunu bilse de dahasını kaldırabilecek durumda değildi.

'Hadi gel.'

Önünde uzanan ele ve sahibi arasında bakışlarını gezdirdi.

'Nereye?'

Bakışlarıyla işaret ettiği yere çevirdi gözlerini. Masada duran içki şişesi ve kadehleri daha önce fark etmemişti.

'Bugün düşünme. Her şeyi unut. Bugün benimle içer misin?'

Hayır diyeceğini anlamış gibi doldurduğu kadehi eline tutuşturmuştu.

'Lütfen.'

Büyük odanın ortasında duran deri koltuğa oturmuştu Efsun. Ne cevap verecek enerjisi ne de isteği vardı. Kelimeleri ağzından adeta cımbızla alıyordu Karan. Artık bırakmıştı kızdan cevap beklemeyi. Sadece büyük bir yudum alışını izledi. Efsun darmadağın olduğunu gösteren taraftı. Karan ise içinde kopan fırtınalara rağmen dik duruşundan ödün vermeyen taraftı. Birisinin daha güçlü durması gerekiyordu çünkü, en azından fiziksel olarak.

----