44 days {with BTS} ✔

Κεφάλαιο 2ο

Αγαπητό μου ημερολόγιο...παλι με χτύπησαν..καθε μέρα όλο και πιο δυνατά.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου με βρίζουν,με χτυπάνε και δεν νοιάζονται για το τίποτα. Δεν νοιάζονται για την κόρη τους.
Η μητέρα μου είναι αλκοολικια και όταν μεθάει υπάρχουν γυάλινα μπουκάλια στα πάτωμα..ή τα ρίχνει πάνω μου..
Από την άλλη εχω τον πατέρα μου που είναι έμπορος ναρκωτικών. Με βρίζει γιατί σίγουρα δεν θα τα πήγαινε καλά στην δουλειά του. Πάντα νιώθω ότι είμαι ένα λάθος...

Έκλεισα το ημερολόγιο μου και το έβαλα στο συρτάρι του γραφείου μου. Πήρα μια βαθειά ανάσα και κατέβηκα κάτω όπου είδα όπως πάντα τους γονείς μου σε άθλια κατάσταση.
Ο πατέρας μου καθόταν στο καναπε βλέποντας τηλεόραση με ένα κουτάκι μπύρας στο χέρι.. Η μητέρα μου έκανε το ίδιο αλλα καθοταν στην κουζίνα.
Εχω βαρεθεί να τους βλέπω έτσι! Θέλω να φύγω από εδώ μέσα..και να φύγω δεν θα το καταλάβουν,δεν θα νοιαστούν.

Κατευθύνθηκα προς στην κουζίνα να πάρω ένα γλυκό που υπήρχε στο ψυγείο αλλα ένα χέρι με σταμάτησε.. δυνατό και βίαιο. Ήξερα πως ήταν ο πατέρας μου...εισεπνευσα το αλκοόλ που μύριζε από το στόμα του ενώ προσπαθούσα να γυρίσω το κεφάλι μου από την άλλη...πριν προλάβω το χέρι του προσγειώθηκε στο μάγουλο μου με δύναμη.
Φώναξα από το πόνο και το τσούξιμο που προκάλεσε αυτό..δάκρυα κύλησαν στα μάγουλα μου κοιτάζοντας τον.

Y/N: Σταμάτα πια! Δεν βαρέθηκες να με βαράς? *είπα με θάρρος ενώ η φωνή μου ετρεμε*

Πατερας: Τολμάς και μου μιλάς? Υψωσες την φωνή σου σε Εμένα?! *ειπε με βίαιο τρόπο ενώ την πλησίαζε αργά*

Υ:Ν: Ναι! Το έκανα! Δεν αντέχω εδώ μέσα όλο με βρίζετε και ρίχνετε το φταίξιμο πάνω μου! Δεν είστε οι γονείς που θέλω..
Δεν νοιάζεστε για εμένα γαμωτο είμαι ένα τίποτα.. *είπα σιγανα ενώ κατάφερα να ξεφύγω για άλλη μια φορά από ένα καυγά με τους γονείς μου. Πήγα στο δωμάτιο μου κι κλειδώθηκα..άρχισα να κλαίω αθόρυβα ενώ ευχόμουν κάπως να βρω τρόπο να φύγω από εδώ μέσα. Να ζήσω όπως πρέπει σαν μια κοπέλα στην ηλικία μου...τοσα πολλά ζητάω?