INFINITY [Yeonbin] ✔

Düşmesine Izin Vermedi

"Soobin... Bunu yapmak zorunda mısın cidden?"

"Yeonjun bu benim dilek listemde var yapmam gerekiyor"

Yapmak zorundaydı. Bir buçuk metrelik duvarın üzerinde yürümeye çalışmak, normal olmayan dilek listesindeki normal olmayan dileklerde sadece biriydi (ilk okuyuşta anlayan bordo berelidir). Bu yüzden bitmesine metrelerce kalan duvarın önünde Yeonjunun uzattığı ellerinden destek alırken ayağını diğerinin önüne atarak yürümeye devam etti.

Duvarın bitmesine bir metreden az bir mesafe kala şişko bir kedinin duvarın sonuna atlaması Soobinin dengesini tamamen kaybetmesine neden oldu. Küçük dudakları tiz bir çığlık attığında Yeonjun bakışlarını küçüğüne çıkardı. Ardından ani bir kararla bir eliyle destek verdiği çocuğu duvardan kendi vücuduna çekti. Soobin düşmemek için kollarını Yeonjunun boynuna doladı. Yeonjun ise adranalinin doldurduğu gözleriyle duvarın kenarına çöktü.

"Soobin... Düşebilirdin!"

Yeonjun titreyen sesiyle Soobinin kafasını boynuna daha da bastırırken yumuşak saçlara öpücüklerini bırakmaya başladı.

"Yeonjun...Ağlama!bir şey olmadı hem, bak ben iyiyim"

Soobin Yeonjunun kucağında haraketlenerek kollarını ve bacaklarını gösterdi. Altındaki bedenin gözyaşları olası bir kazadan daha da yakıyordu canını.

" Ama düşebilirdin! Neden bu kadar yaramazsın?"

Soobin ellerini bu sefer büyüğünün yanaklarına koyup" Hayır" dedi.

Gözyaşlarının parlattığı gözlerin içine bakarak devam etti. "Sen düşmeme izin vermezdin ki"

"vermezdim"

"vermedin de, şimdi ağlamayı bırak ve sarıl bana çok korktum. Sonrada o kediyi kovalayalım"

Yeonjunun gözyaşları hala dursada küçüğünü gülümsetecek bir kahkaha attı.

Ardından küçük bedeni kendine çekip sırtını duvara yaslayarak sarıldı.

"Kediyi kovalamak yok"

Soobin itiraz edecekti fakat Yeonjun ona bu günlük yaramazlık kotasının dolduğunu söylemek yerine dudaklarını pembe dudaklara bastırdı.

Soobin dudaklarını büyüğününkinden ayırabildiğinde "Doktor nasıl isterse" diyebildi.

================================

💜🌈💜
💖💫💖
Yeonbinle kalın