Sabah kalktığımda masa da değil yatağımdaydım ve çalışma masamın koltuğunda ise Kaya vardı.
Kaya'da evin anahtarı vardı fakat haber vermeden gelmezdi. Gözümü iki üç kere kırpıştırdıktan sonra yataktan kalkmıştım.
"Kaya." Diye fısıldadığımda kaşlarını çattı. "Uyan." Bu sefer omzuna dokunduğumda o da elime dokunmuştu.
"Hadi ayı! Kalk artık." Diye tokat attığımda bu sefer kaşlarını sinirle çatmıştı.
"Daha hava aymamış."
"Okul?" Başını ellerinin arasına alıp ofladığında ikimiz de aynı anda lavaboya girmiştik.
"Kaya, çık."
"Sen çık." Omzumu silkip yüzümü yıkadığımda çıkmıştım. Mutfağa doğru girdiğimde yeşil çay yapmış ve masaya bırakmıştım.
Diğer kahvaltılıkları da çıkardığımda Kaya gelmişti.
Masaya oturduğumuzda sessizce yiyeceğimizi yiyip televizyon izledik. Okuldan iki saat önce uyanıyor ve daha rahat hareket ediyordum.
"Neden geldin?"
"Anlatacağım şeyler vardı. Ama hiç sorma şu an olmaz."
"Ne zaman anlatacaksın peki?"
"Canım istediğinde."
"Hayır." Kaya tek kaşını kaldırıp bana baktığında kafamı iki yana salladım.
"Anlatamam, Selen."
Kafamı bir anlığına yüzüne sabitlediğimde dudağındaki yarayı ve kıpkırmızı olan gözlerini görmüştüm.
"Ne oldu?"
"Hiçbir şey."
"Aptal yok karşında."
"Babamla kavga ettim." Devam etmesini bekliyordum ama çok oralı değildi.
"Devam edecek misin?"
"Asya'yı yurtdışına göndermek istiyor." Asya, Kaya'nın lise ikiye giden küçük kız kardeşiydi. İyi anlaşıyorduk. Seviyordum ve babasının bu ani kararlarından nefret ediyordum.
"Ama bu Asya istemeden yapılamaz."
"Asya'ya soruyor mu?" Kafamı yere eydiğimde konuşmaya devam etmişti.
"Ben Asya'nın gitmesini istemiyorum, Selen."
Kafamı kaldırıp yüzüne baktığımda içime bir şey oturmuştu ve fazlasıyla ağırlık yapıyordu.
"Gitmemesini sağlarız." Diyip buzdolabına yöneldim. Buzluktan buz çıkradığımda Kaya anlamış gibi konuşmuştu.
"Gerek yok." Onu dinlemeyip buzu peçeteye sarıp dudağına koydum.
"Buz dudağıma bir şey yapmaz."
"Ne yapmam gerekiyor ki? Buzdan başka bir şey yok."
"Çok tatlısın." Dediği ile kaşlarımı çattığımda Kaya kafasını iki yana sallamıştı.
"Tamam buzu ver elin üşümesin." Dediğinde buzu ona uzattım. Bir süre sonra buzu buzluğa koyduktan sonra odama geçmiştim.
Dolabımdan siyah kısa bir kazak ve dar paça siyah pantalon çıkardığımda odaya Kaya'nın girdiğini fark ettim.
"Sen ne giyeceksin." Kaya önce eşofman altına ve bol sweatshirtüne baktı.
"Çok göze batmıyor gibi." Diyip omzunu silktiğinde ben de kıyafetlerimi alıp lavaboya geçmiştim.
En sonunda hazırlandığımda ve dışarıya adımımızı attığımızda Kaya arabasına yönelmişti.
"Gelmiyor musun?"
"Geleyim mi?"
"Gerizekalı aynı yere gidiyoruz." Kaşlarımı çatıp ona doğru yürümeye başladığımda o çoktan arabaya binmişti.
Sonunda fakülteye vardığımızda arabadan ağır hareketlerle inmiştim.
Kaya ile ayrıldığımızda sınıfıma girmiş ve boş bir yere oturmuştum.
Dersle alakalı olan kitaplarıma göz gezdirecektim çünkü, neredeyse dört yıldır arkadaşım yoktu. Açıkçası yalnızlığı severim fakat her yerde yalnız olmak canımı sıkıyordu.
Mesela arayacak sadece Kaya vardı. Kötü olduğumda yanımda olan bir tek Kaya oldu. Ne annem ne babam ne herhangi başka biri...
Bir bakıma iyi bir şey, güvendiğin tek bir kişi var.
Telefonuma gelen mesaj ile düşüncelerimden sıyrılmıştım.
Bilinmeyen; İyi misin?
Selen; Kötü mü olmam gerekiyor?
Bilinmeyen; Hayır tabi ki, sadece sormuştum.
Selen; Peki madem, iyiyim anonim. Sen?
Bilinmeyen; İyi olman beni de iyi yapar.
Selen; Bana bağlı mı yaşıyorsun.
Bilinmeyen; Hayır, sadece seviyorum ve insanlar sevdiği insanların mutlu olmasını ister.
Selen; Tamam.
Bilinmeyen; Peki.
Selen; İyi akşamlar.
Bilinmeyen; Saat sabahın sekizi.
-görüldü.
Telefonu hızlıca kapatıp derse odaklanmaya çalıştım.
*
Sonunda eve vardığımda günlük rutinimi yerine getirmiş ve masamın başına geçmiştim.
Çantamdan gerekli notları çıkarırken defterimin içinden aynı not kağıdından düşmüştü.
"Hala aklına gelmiyor muyum? Dinle o zaman; sarılırım birine."
-Bölüm Sonu-
