หัวใจแวมไพร์ภาคสอง ตอนที่เจ็ด

750 16 1
                                    

“อย่าอยู่ห่างจากฉัน”เดรโกจับมือเธอไว้ “ฉันจะปกป้องเธอเอง”

ช่างเป็นคำที่อบอุ่นอย่างน่าประหลาด เฮอร์ไมโอนี่ยอมรับว่ามันเป็นคำที่ชวนให้เธอรู้สึกมีความสุขที่สุดแม้ว่ามันจะออกมาจากปากของคนที่เธอไม่ชอบหน้าก็ตาม แต่มานึกอีกที หรือจะใจเต้นใส่นายนั่นหน้าตาเฉยนี่สิ ส่วนเดรโกกังวลว่า เสียงพูดนั้นอาจจะเป็นแวมไพร์ตระกูลก๊อนท์ เสียงที่ชวนหลอนนั้น ทำเขายิ่งจับมือเธอแน่น

“นอกจากยัยเพิ้งหัวแดง เจ้าตัววีเซิ่ลหัวแดงกับนักบุญพอตเตอร์ ก็นึกไม่ออกว่าใครสามมารถใช้ภาษาพาร์เซลได้”เด็กหนุ่มผมบลอนด์พำพึมเบาๆ กระทั่งคนข้างๆ ไม่ได้ยิน

“เหมือนมันจะห่างจากพวกเราไปทีละนิดแล้วนะ”

“ถ้าอย่างนั้น โคตรน่าโล่งใจเลยล่ะ”

เฮอร์ไมโอนี่เริ่มคิดว่า ท่าทางเดรโกอาจจะไม่ใช่คนที่ร่วมมือกับแวมไพร์อย่างที่คิดว่าแต่หัวใจแวมไพร์คราวก่อนทำไมถึงจู่ๆ ลอยมาอยู่บนหัวเธอให้เดรโกฉกได้ล่ะ แต่ไม่ว่ายังไง เหมือนตอนนี้วางใจเขาได้นิดหน่อย

“ที่เธอบอกว่าไม่ได้รังเกียจฉัน”เขาอายหน้าแดงจนไม่กล้าหันไปมอง “ฉันดีใจมากนะ”

“นายเหมือนน้อยใจจนฉันตกใจเลยล่ะ จนอยากถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น”เธอแสดงความเห็น “ฉันอยากขอโทษที่เหมือนพาเรื่องไม่ใช่เรื่องมาให้ต้องเดือดร้อน”

“ถ้าเป็นยัยตัวแสบอย่างเธอน่ะ ฉันปลงไปนานล่ะ” เขายิ้ม

“แหม ขอโทษที่บ้านกริฟฟินดอร์มันแหล่งตัวแสบ ก็เหมือนบ้านบางบ้านที่เจ้าเลห์ไว้วางใจไม่ได้ล่ะย่ะ”

“แต่เว้นฉันไว้คนนึงได้ไหม ถ้าเธอหมายถึงฉันล่ะก็” เดรโกน้ำเสียงจริงจัง

“เดรโก....” น้ำเสียงเธอแผ่วเบา

“ประทานโทษที่ขัดจังหวะครับ” เด็กหนุ่มสกุลโอดะโผล่มาพร้อมกับตะเกียงในมือ “ไม่คิดว่ากระผมจะบังอาจไปขัดช่วงเวลาอันแสนเลอค่าของคุณทั้งสอง”

คุณชายตัวร้ายกับยัยตัวแสบ ภาคหัวใจแวมไพร์Donde viven las historias. Descúbrelo ahora