Masal değildim gerçektim ama her zaman insanların arasında birer masal olarak birer efsane olarak kalacağımı biliyordum. Bu zamana kadar bir kez olsun gözükmemiştim karadakilere. Niye mi çünkü onlar tehlikeli böyle düşünmemin tabiki de bir sebebi vardı. Bizlerin lideri olarak bilinen Anna bir gün karada ki insanları izlerken çok yakışıklı birine aşık olmuş anlatılanlara göre çocuk sadece yakışıklı değil iyi kalpli biriymiş de Anna her gün aynı saate o yakışıklı çocuğu görmek için karaya yaklaşırmış. Kim bilirdi ki o çocuğun da günlerden bir gün Anna'yı denizde göreceği. Göz göze gelmişler Anna'nın anlatılanlara göre sapsarı saçları varmış. Ki zaten Anna'da çok güzelmiş, güzel yüzü her genç kızın kıskanabileceği türdenmiş. O çocuk Anna'yı görünce bir süre hareket edememiş sadece bakmış. Anna korkarak denizin içine girmiş anlatılanlara göre Anna o gün çok korkmuş ya onlara zarar verici bir şey olursa diye ama o çocuk öyle biri değildi buna çok eminmiş Anna bir gün konseyin karşısına çıkarak kendisinin karaya çıkmak istediğini dile getirmiş ve tabiki de konsey buna karşı çıkmış Anna biraz daha diretince ceza olaraktan bir daha asla karaya yaklaşmaması verilmiş bu ceza bir kaç gün gitmiş sonunda ise Anna dayanamayıp karaya yaklaşmış karanlıkmış dolunayın ışığı denize vuruyormuş ki bizlerin en sevdiği andır bu dolunayın altında yüzmek ama bir o kadar da tehlikelidir insanlar kumsalarda gezinmeyi sever ve bizde onlar yüzünden yüzemeyiz. Neyse sonrasında Anna bir anlık cesaretle denizden çıkmış efsanelere göre Anna kuma kuyruğunu uzattığı anda kocaman bir acı ile karşı karşıya kalmış. Bir deniz kızı karaya çıktığı zaman kuyruğu kaybolup insan bacaklarına kendisini bıraktığında çok büyük bir acı ile karşılaşırmış. Anna sabahında o yakışıklı çocuğu bulmuş ve yine onunla göz göze gelmiş ona gülümsemiş aynı şekilde o yakışıklı çocukta ona gülümsemiş. İkisi her gün vakit geçirmeye başlamışlar bir gün anlatılanlara göre çocuğun aslında hayatında bir başkası sevdiği bir kız varmış. Ve aynı sizin masallarınızda da anlatıldığı gibi deniz kızları eğer karaya çıkar ve o sevdiği adam onu sevmezse çok acı bir ölümle karşı karşıya kalırlar. Çocuk sadece Anna'yı arkadaşı olarak görürmüş Anna ise onu aşırı severmiş. Bunu öğrenen Anna'nın işte o zaman göğüsüne kocaman bir ağrı saplanmış. Gecesinde koşarak ayrıldığı denize gitmiş ağlıyormuş sadece ağlıyormuş çünkü yaptığının kocaman bir hata olduğunun farkındaymış Anna ama her şey için artık çok geçmiş. Göz yaşları güneş gibi parlayarak gözlerinden başlayıp yanaklarından direk kuma düşmüş. Ve o gün Anna dönmek istediği o denize kavuşamamış ve kendisini çok acı bir ölüme bırakmış. Karadaki hiç bir insana görünmedim doğru hatta çıkmamam gerektiğini de her zaman biliyorum ama meraklı bir kişiliğe sahiptim. Denzin en diplerine gitmişliğim vardı hatta tüm okyanusları ziyaret ettiğim de vardır yorulmam niye yorulayım ki? Meraklıyım ama sadece karaya yaklaşamamıştım. Ancak bugün kararlıydım karaya çıkacaktım hem üstelik bugün dolunay vardı ve ben dolunay ışığının altında yüzecektim. Sonunda dolunay gökyüzünde kendisini göstermiş ve kara kararmıştı anlaşılan saat baya geç olmuştu. Kafamı bir anda suyun içinden çıkardığımda şok kalmıştım burası çok güzeldi. Hemde aşırı güzeldi gülerek yüzüyordum ah bu insanlar asıl gece girmeleri gerek denize ama pek de gerekli değil girmesinler zaten sabahları onlara aitdi deniz geceleri de bize ait olması iyidi dememle deniz de bir ses işitim. Suyun içine biraz daha girerek gelen sesin yönüne doğru baktığımda bir erkek görmüştüm. Aish cidden mi!? Sabahları neyinize yetmiyor ya? Ah pis çocuk çık şu denizden! Ona gizlice bakmaya devam ettiğimde ağladığına dair sesler çıkarıyordu. Hey bir saniye o niye ağlıyor ki? Şanslı ağladığı sadece sesinden anlaşılıyordu gözyaşları bizler gibi değildi eğer bizler gibi olsaydı tüm denizi aydınlatabilirdi. Onun yanına yaklaşmamam gerek bunu biliyorum ama elimde değildi zor durumdaydı acaba neyden dolayı acı çekiyordu da ağlıyordu? Yüzerek yanına yaklaştım.
