Acemi Kurt

BAŞLANGIÇ

Yaz tatili bitmişti, Rose okulun ilk sabahını kalkıp hazırlanmak yerine, uyayarak geçiriyordu. Kurduğu alarm 2-3 kez çalmasına rağmen derin uykusundan kalmak bilmedi. Bir kez daha alarm çalınca alarmı duvara fırlatıp,yastığına gömüldü. Alarmın parçalanmasına aldırmadı,nasıl olsa daha kalitesini alırım diye düşündü.Kendisini bir kez daha yarım kaldığı uykusuna bıraktı.

Emma kahvaltıyı hazırladıktan sonra saatine baktı,Rose'nin okula gitme saatine az kalmıştı geç kalsın istemiyordu,derin uykusundan kalkamayacağı için onun uyandırmanın tek bir yolu vardı. Tezgahtan bir kova aldı ve suyu doldurmaya başladı. 

Rose'nin darmadağınık odasına girdiğinde tepetaklak inceledi odayı. Kıyafetler yerle bir,sigara paketleri dağınık,abur cubur çöpleri yerlerde odayı pislik götürüyordu. Odanın halini görünce sinirlenmişti Emma. Dağınıklığı sevmeyen biriydi, Rose ise onun tam tersi. Elindeki kovayı uyumakta olan Rose'nin üstüne boşalttı.

Rose çığlık atarak yatağından kalktı.Çığlığı daha çok kükreme sesine benzediği için böyle uyandırılmaktan nefret ediyordu.

Derin bir nefes alarak kendisine geldi. Emma'ya kızgın bakışlar atarak;

'' Delirdin mi sen? ne halt yaptığını sanıyorsun,kaç defa dedim beni böyle uyandırma. '' diyerek ıslanmış saçlarına aynadan baktı.

Emma omuz silkerek '' Uyanmak bilmiyorsun,mecbur kalıyorum okula geç kalacaksın ilk günden '' diyerek çıktı odadan.

Rose '' pis sürtük! '' homurdanarak duş almaya gitti. Güzel bir duştan sonra sabah moral sigarasını yaktı. Sigara içmeyi seviyordu,içtikçe unutuyordu sanki her şeyi,çoğu insandan iyi olduğunu düşünüyordu sigaranın.

Sigarısını bitirdikten sonra,giysi dolabını açtı. Rahat bir şeyler giyip,telefonuna baktı. 10 cevapsız arama,2 mesaj.

'' Yapmayın ama kızlar,sabah sabah üşenmediniz mi? '' diye söylendi.

Mesajlarına baktı, Nora ve Violetten gelmişti. 

Nora: Uyandığında beni ara. 

Diğer mesajına baktı. 

Violet: Geç kalma sakın,çok özledim!!

Kızlara cevap verdikten sonra, kahvaltıya indi. İndiğinde Emma'yı görememişti kahvaltıyı hazırlayıp işe gitmiş olmalı diye düşündü Rose. Merak etmiyordu nerede olduğunu, ailesiyle olan hiçbir şey umurunda değildi. Kahvaltıda en çok mısır gevreğini severdi,bir kaseyi bitirip çok geç olmadan okula doğru çıktı.

Okula yalnız girmek istemediği için bahçede arkadaşlarını bekledi, beklerken etraftakileri süzüp görmezden geliyordu,bazılarına gülümsüyordu. Gülümsemek onun bir silahıydı,güçlü görünmesini sağlıyordu. İnsanlar güldüğünde onu çok mutlu,çok iyi birisi sanıyorlardı fakat öyle değildi. 

Öyle düşünen insanların aptal olduğunu düşünürdü.

Çok bekletmeden Nora ile Violet'te gelmişti,onları görünce içten bir gülümsemeyle karşılık verdi, sımsıkı sarıldı. Çok özlemişti,okul onların sayesinde çekiliyordu.

Violet Roseyi döndürerek '' Ros gün geçtikçe daha da güzelleşmişsin '' diyerek iltifatta bulundu. 

'' Her zaman ki sıradan halim Vio, değişen bir şey yok '' diyerek geçiştirdi.

Nora '' Miami de neler oldu hepsini detaylı olarak anlatmanı istiyorum '' 

Rose omuz silkerek '' İlk ve son gidişim olacak galiba,doğduğum yeri sevmiyorum '' ailesinin olduğu her yer ona çekilmez geliyordu. Doğduğu eve gittiğinde duygularıyla savaşmak zorunda kalmış ve nefreti kazanmıştı. Ailesini görse bu nefret yerle bir olacak yerini kızgınlığa bırakacaktı..