seni görmeden gidersem tutmaz ayaklarım
seni bulmalıyım, kalbine dokunmaliyim
beni sev
beni gör
beni duy
ve sarıl
kokunu benle sanıp bağrıma basarım..
Solmaya Başladım...
.
.
.
.
.
.
.
Uzun zaman oldu
Sen çıktın hayatımdan, çok zorlandım ifade edemeyecek kadar çok, sonra bı anda unuttum seni yada alıştım belki de yokluğuna , beni görmemezlikten gelmene..
Sonra biri geldi sana tamamen zıt biri
Çok farklıydı, garipti ama çok zordu, bilmiyorum yapamadım onunla, kalbinde zaten gömülü biri varken başkasına ne kadar güvenebilirsin.Gercekten kötü birisi bunu onu tanıdıkça farkettim..
Birden geri geldin..
Kalbime gömmüştüm seni, istesem o yarayı kolayca atlatabilirdim ama bu sefer durdum düşündüm ve neyi anladım biliyor musun beni gerçekten seviyorsun...
Tamam dedim ya kendine bı şans ver bu sefer kendin için bişey yap
Ve ben bunları yaşarken şunu farkettim;
"Zaman geçtikçe duruyor insan, yavaş yavaş hissizleşiyor, soğuyor hayattan, bı hayalî var bı isteği var belki ama onu gerçekleştirebilecek bı kişi kalmamış ortada"
Mutlu görünmeye çalışıyorum, dik durmaya, içimde ki o yorgunluğu gittikçe derinleştirmeye ama çok zor arada bi. boğulurdum şimdi hergün bunu yaşıyorum. Ama yapacağıma inanıyorum çünkü daha küçüğüm, küçüğüz
hepsi zamanla geçecek ve ben gelcekte ' ya keşke o zamanlar kendime zarar vermeseydin, işte kendimi onun için bu kadar yormasaydım' demek istemiyorum..
İşte bu yüzden ne kadar zor olsada güçlü olun..
Güçle kalın <3
