Haberi alışımızdan 2 ay geçti. Ağrılarım sızılarım hiç dinmedi. Saçlarım dökülmeye başladı. İnternette bu kanseri araştırıyordum. Biri çıktı karşıma. O da kansermiş. Çok güçlü duruyor ama . sanki kanser değilmiş gibi. İnanmayacaksınız ama bu kız bacağını bu yolda kaybetmiş birisi. Hemen on yazdım . Onunla görüşmek istediğimi söyledim . 2 gün sonra bir pastahanede buluştuk.Bana hayatını anlattı. Bu yolda benim yanımda olacağını söyledi. Bana yardım edeceğini söyledi.Çok mutlu oldum ve kendimi o an çok mutlu hissettim. O gün o masadan kalktığımda sanki karnımda kelebekler uçuyordu. İnanırmısınız kimse bana bu kadar iyi gelmemişti.Eve gittim olanları anneme anlattım . İstemsizce kahkahalar atıyordum. Herkesin kulaklarına kazıyacağım tek bir cümlem vardı. "Ben Çok Güçlüyüm".
Yaklaşık 2 hafta sonra hastaneye tekrar gittik. Tabi bu süreçte gezip tozup istediğimi yapıyordum. Alışverişe, sinemaya,parka her yere gidiyordum. Doktor beni yatağa yatıracaklarını söylediler. Hiç üzülmedim. O kıza da aynı şeyler olmuştu. Neden ümidimi kesiyim ki. Arkadaşlarım da artık öğrenmişlerdi. Okula gelmeyince anneme sormuşlar annem de söylemiş.Arkadaşlarım, öğretmenlerim herkes ziyarete geliyordu. Tanımadığım bir çok akraba. Sanki ölecekmişim gibi bir ilgi gösteriyorlar. Ben ölmeyeceğime inandım ama. Direneceğim. Ben kanserden daha güçlüyüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RANA
RandomBU HİKAYEDE KANSER OLAN VE KANSERDEN DAHA GÜÇLÜ OLAN BİR ARKADAŞIMIZIN GÜNLÜĞÜNÜ ELE ALDIM.BU HİKAYEYİ OKURKEN SİZDEN RİCAM KENDİ GÜNLÜĞÜNÜZÜ OKUYORMUŞ GİBİ OKUMANIZ.
