The Marauders (one-shots) Part 3

Lichaamsdelen pt.1

James

'Oké, hier is het plan,' zei Sirius tegen ons.

'Ik vind het nu al niet meer leuk,' zuchtte Remus

Sirius negeerde hem.
'We kiezen voor ieder een lichaamsdeel dat ze de rest van de dag niet mogen gebruiken.'

Ik klapte enthousiast in mijn handen.
'Geweldig!' riep ik.
Sirius lachte. 'Weet ik!'

'Waarom zouden we dat doen?' vroeg Peter.

'Hou je mond, Wormtail. Het is grappig,' snauwde ik.

'Best, ik doe mee,' zei Remus.
'We beginnen met James. Hij mag zijn tong niet gebruiken.'

Ik keek Remus even aan. 'Betekend dat dat ik niet mag praten?'
Remus lachte zelfvoldaan.
'Precies. Echt een super idee, Padfoot.'

Sirius verborg zijn lach toen ik hem boos aankeek.

Ik richtte me weer op Remus.
'Prima!' zei ik. 'Dan mag jij je handen niet gebruiken.'

Nu zakte Remus in. 'Dat kan niet. Die heb ik nodig,' wierp hij tegen.

'Ja, das pech, Moony. Zo werkt het,' lachte Sirius en hij gaf me een high five.

Remus keek boos naar Sirius.

'Jouw benen,' zei hij.
Sirius keek op. 'Wat?' vroeg hij.
'Jij mag je benen niet gebruiken.'

Sirius was even stil en hij leek twijfels te krijgen over zijn eigen plan.
'Maar...hoe moet ik dan lopen?' vroeg hij.

Remus haalde zijn schouders op.
'Niet mijn probleem.'

'Oké, alleen Wormtail nog,' zei ik nadenkend.

Peter keek ons angstig aan terwijl we nadachten.

Toen sprong Sirius op.
'Ha! Je ogen!'

Peter verstopte zijn gezicht in zijn handen.
'Zouden we dit wel echt doen?' vroeg hij.

'Ja! Dit wordt super!' zei ik, en dat waren de laatste woorden die ik die dag sprak.

Met veel moeite waren we uit de Common room gekomen en liepen we door de gangen, op weg naar Transfiguratie.

Ik en Peter hadden beide één hand van Sirius vast, waarmee we hem door de gangen konden trekken omdat hij niet kon lopen.

We waren tegen enorm veel dingen aangelopen, vooral omdat Peter niks kon zien en ik hem niet kon waarschuwen voor een muur die opeens verscheen.

We kwamen voor de dichte deur van het Transfiguratielokaal te staan, wat betekende dat de les al begonnen was en wij dus te laat waren.

'Waarom staan we stil?' vroeg Peter met dichtgeknepen ogen.

'Open de deur, Remus!' schreeuwde Sirius.

Remus keek hem boos aan.
'Hoe?! Met m'n mond?!' kaatste hij terug.

Ik draaide met m'n ogen en liet Sirius los waardoor hij op de grond viel.

Ik gooide de deuren open en alle blikken waren op ons gericht.
Ik liep terug naar Sirius om hem weer op te pakken.

'Sorry dat we te laat zijn,' zei Remus terwijl hij als eerste naar binnen liep.
Peter liep nog tegen de deur aan, en na een lange tijd was het gelukt om ons naast elkaar op een bankje te krijgen.

'Fijn dat jullie er eindelijk zijn,' mompelde professor Anderling.

'Meneer Lupin, wilt u bladzijde 64 voorlezen?'

Remus slikte. Hij had zijn tas over zijn schouder kunnen hangen, maar zijn boek eruit halen was onmogelijk.
Sirius grinnikte.

Anderling keek ons geïrriteerd aan.
'Ik ben mijn boek vergeten...' zei Remus beschaamd.

Anderling trok haar wenkbrauwen op. 'Dat is ook voor het eerst.'

'Meneer Potter, wilt u dan voorlezen?' vroeg ze toen aan mij.

Ik had het boek netjes voor me neer gelegd en keek naar de tekst.
Na een tijdje schudde ik mijn hoofd.

Anderling keek me boos aan.
'En waarom niet?'

Ik kon niet meer doen dan simpelweg mijn schouders op te halen, wat Anderling uitermate irriteerde.

Haar blik ging naar Peter.
'Te weinig geslapen, meneer Pettigrew?' vroeg ze.
Peter schrok op, maar zijn ogen bleven dicht.
'Wablief?' vroeg hij met een trillende stem.

'Ik zou het waarderen als u niet in slaap zou vallen tijdens mijn les,' zei ze.
Peter knikte slikkend.
'Sorry professor,' zei hij.

En toen keek ze naar Sirius.
We hadden hem binnengesleept en over het bankje heen gehangen, omdat het onmogelijk was om hem goed neer te zetten.

Ze bleef een tijdje staren en Sirius glimlachte ongemakkelijk.
'Meneer Black,' zuchtte ze.
'Ik ga maar geen vragen stellen.'