Sen Ve Ben (2. Kitap)

--3--

"Lütfen bana dik dik bakma..."

Gözlüğümü kaldırdım ve kafama koydum. Bana bu kadar yakınken-ölüme bu jadar yakınken bile sadece dik dik bakmama takılmış olamaz. Değil mi?

Baltacı hızla boynuna tuttum.

"S-s-s-SENİ bu-burada öldürür-sem... Kimse kimse seni b-b-bulamaz."

Yüzünde gram ifade olmadan bana bakmaya devam etti. Onu öldürürsem hiç eğlenceli olmazdı herhalde.

"H-H-Hey çocuk. A-aç mısın mısın?"

Kafa sakladığında baltayı geri koydum ve mutfağı aramaya başladım. Ararken kız da peşimden geliyordu. İsmini sormamıştım. Açıkcası umrumda da değildi. Dış kapıyı açtım ve ormana doğru ilerledim. Üzerim kirliydi ve şehirdeki insanların beni hoş karşılaması imkansızdı. Arkamı döndüğümde kız da benimle geliyordu. Durdum ve Gözlüğümü taktım.

"YOLLARIMIZ-MIZ bur-burada ay-ay-ay-ayrılıyor."

"Hayır! Gidemezsin! Beni öldürmeden olmaz!"

Kulağımı kaşıdım. Bu kızı öldürmek hiç eğlenceli değildi ve öldürmem için yalvarıyordu. Sanki başka işim yokmuş gibi yanımdan da ayrılmıyordu.

"Bak v-velet. İşim gücüm VAR. Başka başka zaman."

"Çağırdığımda geleceksin değil mi?"

Ormana doğru ilerlerken evet diye bağırdım. Masky ne zaman gelecekti? Peki cidden Laughing Jack biliyor olabilir miydi? Sanmıyorum... Hoodie bile bilmiyordu o kaçığın tek istediği şey bağırsaklarımın şeker dolu olması. Boş zamanlarında şekerleri götüne tıktığına yemin edebilirim. Ormana girdiğimde aklıma dank etti. Bu kızın zulası yoksa anca yaşar. Bir yerde de çalışmıyordur... Başıma bunca iş açılmışken neredesin Masky... Slenderman ve Masky ortadan kaybolduğundan beri doğru düzgün hiçbir şeyini hatırlayamaz oldum... Sadece kokusu... O sigara dumanı ile karışık ten kokusunu o kadar özledim ki...

Ormanda ilerlerken bir anda durdum ve dizlerimin üstüne çöktüm. Bu acılar ne zaman sona erecekti? Belki de asla ermeyecekti... Belki de... Belki de asla bunlarsan kurtulamayacaktım. Yanımda bulunan herkese zarar geliyor ve ya ortadan kayboluyor... Önce kardeşim şimdi de sevdiğim kişi... Benim derdim beklemek değil. Gerek 5 gerek 10 yıl beklerim ama ne ona ne olduğunu biliyorum ne de ne zaman döneceğini...

Masky

Soğuk kanlılığım ve arada bir doğru düzgün düşünebilme yeteneğim yüzünden Slenderman benden bir iş istemişti. İstediği zaman Toby uyuyordu bu yüzden ona söyleme fırsatım olmamıştı. Zalgo'nun bir kaç sağ kolu bulunduğu yeri açağa çıkarttığında bunun bir tuzak olduğunu düşünmüştük. Ancak bu duruma istenmeyerek gelinmişti. Yani tuzak değildi. O kadar rastgele ipuçlarıydı ki, spesifik bir kanıt olması için hepsinden kurtumamız gerekiyordu.

Toby'yi o kadar özlemiştim ki... Geri döndüğümde yapacağım ilk şey ona sarılmak olacak belki sonra da Hoodie'ye. Toby'nin akıl sağlığı yerinde değil ben yokken nasıl idare ediyor onu da bilmiyorum. Veya edebiliyor mu?..

Slenderman'in benden istediği şey ise basitti. Oraya sız, edilinebilecek tüm bilgileri edin ve geri gel. Bu bir saldırı değildi dediğim gibi sızmak gerekiyordu. Bu yüzden tek ben vardım. Haplarımı düzenli olarak kullandığım için baş ağrısı etkisi de azalmıştı. Bu sayede hem oraya sızıp hem de hasar almadan geri dönebilecektim. Uzun süredir o yıkık binanın planını çıkartıyor, gelip gitme sürelerini hesaplıyor ve sızmanın yıllarını arıyordum. Tabii ki kolay olmayacaktı. Olmamalıydı da. Çok kolay olursa bunun bir tuzak olduğunu anlayacak ve kaçmaya çalışacaktım. Çok zor olursa da parçalarımı toplardık.