The Future [Short story]

Chapter 9

Miran pov

Kinabukasan ay December 24 11:00 am ay namasyal ulet kami ni joonmyeon

Ang saya ng araw ko kagahapon at ngayon ewan ko nalang bukas baka yun ang kina lungkot ng buhay ko, mamimiss ko silang lahat este si chanyeol lalo na si joonmyeon

"Uy babaita nakikinig ka ba?" Tanong ni joonmyeon at nag....

"Eh?" Sabi ko

" kagahapon ka pa, may iniisip ka ba?" Tanong niya saken at umiling ako

"Aniyo joonmyeon pero sana wag mo kong kalimutan ha?" Sabi ko at hinawakan yung magkabilang shoulder niya

"Ano ka ba miran, parang mawala ka na" sabi niya kaya tumawa ako

" hahahXD ano ka ba joonmyeon hindi ako mawawala kasi una sa lahat ay wala na yung formula" sabi ko

" aigoo yan ang miran, hindi nang iiwan" sabi niya at nag lakad kami pero naka sad face ako syempre hindi ko pinahalata kay joonmyeon

Kumain kami sa isang restaurant tapos umalis kami at nag punta sa park kung saan pumunta kami kagahapon

" joonmyeon dito ka lang may kukunin lang ako dun" sabi ko at tinuro yung malaking puno

" huh? Anong gagawin mo dyan? Samahan na kita" sabi ni joonmyeon pero umiling ako

"Nako wag na baka maubusan tayo ng cotton candy kaya pumila ka lang dyan at ilibre mo na ako, thanks" sabi ko at tumakbo paalis

Matapos ko marating yung puno ay hinukay ko yung lupa kung saan ko tinago buti nalang at may palatandaan ako

Pagkatapos ng pag huhukay ay nakita ko na siya kaya kinuha ko ito, susuotin ko na sana ng biglang may nag salita sa likod ko

"Wag mo munang suotin miran mamayang saktong 12 ay isuot mo na" sabi niya at lumingon ako sa likod pero walang tao, siguro si tanda yun

Pagkababa ko ay nakita ko si joonmyeon na nakaupo sa bench na hawak hawak yung dalawang cotton candy

" salamat joonmyeon" sabi ko at kinuha sakanya at kumain kami habang nag uusap usap

Maya maya ay sumakay kami ng kotse akala ko nga uuwi kami pero pumunta kami sa hotel este malaking parking lot

Pinarada niya yung kotse sa may magandang view saktong 5:30 pm na kaya nasaksihan namin yung pag lubog ng araw

"Miran matulog ka muna gigisingin kita kapag 10 na" sabi ni joonmyeon kaya natulog ako

Miran......

Miran...........

"Tanda ikaw ba yan?" Tanong ko

Makasabi ka ng tanda ah!

"Pasensya na tanda pero bakit ka nag pakita sakin ngayon?" Tanong ko

Oras na para umalis miran

" opo tanda" sabi ko

"Ay nga pala ano po bang pangalan niyo tanda?" Sabi ko

Einstein, Albert Einstein

Sabi niya ay bigla siyang naglaho gusto ko sanang humingi ng autograph pero nagising na ako

"Miran may sasabihin ako" sabi ni joonmyeon sakin

"Joonmyeon anong oras na?" Tanong ko

"11: 55" sabi niya at nagulat ako

"Sabi mo 10 gigisingin mo ko" sabi ko

"Oo eh hirap mong gisingin" sabi niya at binatukan ako

" ano nga pala sasabihin mo?" Tanong ko

" miran I love you" sabi ni joonmyeon na kinagulat ko, si joonmyeon mahal ako? Ibig sabihin ay mahal namin ang isat isa?

"Miran sumagot ka naman ayokong nag co confess ako tapos hindi ka sasagot" sabi niya tinignan ko yung relo niya at 11:59 na

Kinuha ko yung bracelet at sinuot ito saktong tumunog yung bell church at umiyak na ako

"Joonmyeon I love you too but" sabi ko at niyakap siya

" but I can't love you because I need to go" sabi ko at kumalas siya sa yakap at tinignan ako

"Anong ibig mong sabihin miran?" Tanong niya, tinignan namin yung kamay ko at parang abo na unting unting nililipad sa hangin

" joonmyeon always remember, I love you so much" sabi ko at umiyak na rin siya yung ba manly tears

"Miran wag mo kong iiwan" sabi niya at umiling ako

"Kapag nanatili ako ay ikaw ang mawawala joonmyeon" sabi ko

" miran I love you so much" sabi niya at hinalikan ako sa labi, ang first kiss ko ay napunta sa pinaka mamahal kong tao

At biglang nandilim ang paligid, wala narin si joonmyeon sa harap ko

This is gonna be end

Joonmyeon pov

Habang nag hahalikan kami ni miran ay tinangay na siya papuntang langin at nag ning ning kasama ang ang bituwin

Umiyak ako dahil kung kailan na nalaman kong mahal niya rin ako eh saka pa siya mawawala

" okay lang yan iho" sabi ni chen appa kaya tumingin ako sa gilid at nakita ko siya

Nilapitan niya ako at sumakay sa kotse bale katabi ko siya ngayon

" siguro masaya ngayon si miran" sabi niya at tahimik lang ako

" alam mo ba na kahit nasa panahon na siya ay mapapanganak ka" sabi niya at ngumiti nalang ako

Kamsahamnida for loving and caring me

^-^-^-^-^-^-^-^^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^-^