ÜVEY OĞLUM ~JJK~

13. BÖLÜM/"Jungkook yanıyorsun!"

Hatırlatma: Sofraya götürdüm- börekleri-. Herkez sofra ya oturunca yemeğe başladık. Ayağımda hissettiğim şeyle gözlerimi sonuna kadar açtım.

Hikâye:

Kwang'a baktığım da bana bakmış sırıyordu. Ama tek sıkıntı ayak onun oturduğu yerden gelmiyordu.

Sakince yemeyime döndüm, yani sakin kalmaya çalışarak. Bir kaç saniye sonra göz ucuyla Jungkook'a baktığımda sakin bir şekilde kahvaltısını yapıyordu, biraz kızarmıştı ve ayağı hâylâ benim ayağımdaydı.

Kalp: Ayağını hiç çekme

Beyin:Mal mısın acaba?

Kapl :Ama bence-

Beyin: O senin oğlun!

Kalp:Ama üvey

Beyin:N'olcak? Sevgili mi olcaksınız?

Kalp:Belki. Kim bilir ki?

Salak salak düşüncelerimi bırakmak için başımı salladım. Ve ayağımı biraz geriye çektim. Sonra da o ( yani Eun-Mi'nin ayağına. Ayağı yine onun bacaklarında). Ne yapmaya çalışıyor du bu!? Kwang fark etse; onu öldürür. Beni ise; önce döver sonrada sikerdi. Net!

Sahteden öksürdüm. Sonrada yavaşça ayağa kalktım.

Eun:Size afiyet olsun.

Jk:T...teşekkürler

Ona baktığımda baya kızar mıştı. Yanına gittim ve elimi alnına koydum bu haraketimle kafasını kaldırdı. Aslında sırf ona dokunmak için yapmıştım. Ama gerçekten de ateşi vardı.

Eun:Senin ateşin mi var?

Jk:Y...yoooo

Eun:Galiba var. K..Kwang bakar mısın

Jungkook'a endişeyle bakmayı bırakıp ayağa kalktı. Ve Jungkook'un ateşine baktı

Kwang:Biraz var sanki

Eun:Dimi? Var.

Eun: Jungkook yemeyini çabuk ye. Sonra odana çık soğuk bi duş al ben de Sun teyzeye söyliyim sana ilaç getirsin.

Jk:T...Tamam

Jungkook'tan:

Beyin:Malsın!

Kalp:Ama-

Beyin:Burayı ben yönetmiyom mu? Ayak! Ne diye kalbi dinliyon!?

Ayak: Hoş

Kalp:Bence çok iyi ol-

Beyin:İkinizde salaksınız!

Beyin:Bir daha ben demeden bir şey yapanın sinirlerini alır
felç bırakırım!

Utandığım için kızardım. Ben yine neden böyle bir şey yaptım? Bilmiyorum.

Eun-Mi'den:

Endişeyle yukarı çıktım. Sonra yatağa yattım ve telefonumla oynamaya başladım. Tam Lisa'ya mesaj atıcaktım ki vaz geçtim. Çünkü aklım hâylâ Jungkook'ta. Aşşağı indim. Kwang son yudumunu almış sofradan kalkıyordu. Zıkkımın kökünü ye!