Prolouge

5 0 0
                                    

•2019•

"Vivien, I really like you." Sabi nya with a serious face and tone.

"Sandro."  She said calmly, trying to think what is the accurate words para hindi masaktan ang kaibigan. "Alam mo naman di ba? Kakahiwalay lang namin ni Jiro. Hindi pa ako nakakamove - on sa kanya. I-I'm sorry." Vivien said, nag-aalala siya sa kung anong mangyayari sa kanila pagkatapos nyang basted-in ang kaibigan.

"Viv, I-I can wait." Mahahalata mo sa boses niya na pinipigilan nyang umiyak.

"No, Sandro. Wag mo na akong hintayin, please. Masasaktan ka lang." Straightforward na sabi ng babae. But deep inside naaawa siya para sa kaibigan na umaasa.

Biglang tumahimik ang dalawa. Walang nagsasalita. Until a phone rang.

"Sandro, kailangan ko nang umalis. Pinapauwi na ako ni Mommy. Goodbye."

•2035•

Sandro is doing his duty at the hospital na pinagtatrabahuhan nya. When suddenly he got a text from an old friend, that made him happy and excited.

This is a fictional work.

Our Fondest Hope. Where stories live. Discover now