Amaçsız...

Neden varım?

Bu soruyu düşünüyordum sürekli,Neden varım?Adım Hayat,hayatın amacını öğrenemeyen biriyim ben...Ve bunu her sorguladığım da borçlu çıkıyorum.Ölmeyi istemenin kötü bişey olduğunu düşünürdüm eskiden.Ama şimdi kötü bişey olmadığını biliyorum,hatta güzel bişey olabileceği hakkında kanaat getirmiş durumdayım.Neden bu kadar bıktığıma karşı hiç bir fikrim yok...Bıkkınlık işte anlatılamayan bi duygu,sanki ölünce herşeyin geçeceğini falan düşünüyorum(bazen gerçekten delirmiş olduğumu düşünüyorum)Günler geçiyorken hala neden var olduğumu bilmiyorum.Ve bu gerçekten çok kötü...bi amacım yok.Ne yapacağımı bilmiyorum..Sonra müziklere ve kitaplara verdim kendimi.Sadece müzik dinleyip kitap okuyorum.Ve gerçekten bu iki şeyin en iyi dostlarım olduğunu öğrendim.İkisini aynı anda yapıyorum,kitap okurken müzik dinlemek...sanki tüm arkadaşlarımı yanıma toplamışta sohbet ediyoruz gibi geliyor bana.Satırlarla kavga ediyorum.Kelimeleri sorguluyorum bazen.O ara araya müzik giriyor ve ayırıyo bizi.Sakin bi okumaya geçiyorum kavgasız.Cümlelerle iç içe geçiyorum,kendimi buluyorum onlarda.Ve bu beni çok rahatlatıyo...Seviyorum onları.Günler geçtikçe dahada bağlanıyorum onlara ve beni bırakmıyacaklarını biliyorum...Peki ya bi gün onlardan daha çok sevdiğim bir şey çıkarsa karşıma...Neler olucaktı? (Bunu ben bile tahmin edemiyorum)