Amaçsız...

değişim

Kitaplarım ve müziklerimle mutluydum...Zaman geçip gidiyordu.Ve asla onlardan bıkmıyordum...Şarkılara sarılıp uyuyodum.Şarkılara sarılıp uyanıyodum.Sonra bi gün aniden sen geldin...Çat kapı yakalanmıştım sana.Napacağımı bilmiyordum.Ve her cümlende kalbim boğazımda atıyordu.Galiba...(aşık oluyordum)
Garip hissediyordum,her seni gördüğümde kalbim boğazımda gibi atıyodu...Bağlanmıştım sana,o kadar çok bağlanmıştım ki anlatılmayacak kadar güzel ve eşsiz bi duyguydu...Anlatamıyodum kelimeler yetersiz kalıyodu.Sonra en yakınlarım aklıma geldi,şarkılarım...Hayat felsefem olan şarkılarım.Hayat felsefem müzik...Ama kitaplarım ise ne zaman yalnız kalsam yanımdalardı.Seni nasıl sevdiğimi anlatırken kelimeler yetmediğinde,müziklere geçiyordum.Ve müzikler öyle güzel anlatıyodu ki seni sanki seni tanıyolarmış gibi...Sanki onlarda sana aşık olmuş gibi...Çok seviyordum işte sebeplere gerek yok...Hep aklımdaydın,asla çıkmıyodun...Aklım aklına gidiyodu sürekli...Ve ben hiç şikayetçi olmuyordum...