1.Bölüm

10 2 0
                                    

Sabahın erken saatlerinde yatağımdan kalkıp pencereden aşağıya baktım. artık buralardan uzaklaşmam gerekti, nerdeyse gerçek kimliğimi ve benliğimi öğreneceklerdi
Arkadaki çantaya annem ve babamdan kalan bütün eşyaları yerleştirdim.
Kimsenin benim gerçek kimliğimi bilmemesi gerekti. Eğer öğrenirlerse annemi ve babamı bulmam bir hayli zor olacaktı. çantamı elime alıp pencereyi açtım artık buradan uzaklaşıp kendime yeni bir düzen kurmalıyım kollarımı kaldırdım ve pencereye çıktım tam o sırada arkamdan bir ses duydum.
"Sen ,orda ne işin var "
Ah az kalsın yakalanıyordum. pencereden inip arkama yavaşça döndüm "şey ,biraz hava almak istemiştim "
Karşimdaki suratsız adama sertçe baktım bunun bu saate burda ne işi olabilirdi ki saat daha 4:50 geçiyordu
Bu huysuz adam beni o kadar deli ediyordu ki bakışı bile sinirimi anında bozuyordu .
"Yatağına geç bu saate ayakta olamazsın küçük kız " dedi bende elimdeki çantayı yavaşça yerine bırakıp "hemen efendim "dedim.adam
Arkasını döndü ve odadan çıktı.
Hemen yerdeki çantayı alıp tekrar pencereye çıktım kollarımı kaldırıp kanatlarımın çıkmasını bekledim. kanatlarımı uzun zamandır kullanamıyorum beyaz ve upuzun kanatlarıma baktım o kadar güzel görüküyordu ki bunu diyer insanlar görürse belki benim için dünyanın sonu olurdu, kendimi boşluğa bırakıp kanatlarımı çırptım işte ben bu sesi özlemiştim hemen şu yurttan uzaklaşmak için kanatlarımı göğe açtım .
Şehir çok sakin ve sesiz, zaten bu şehrin bir sabah saatlerini seviyordum.Bu şehir hakkımda baya birşey öğrenmiş olmalıydı, ha bu arada kendimden bahsetmedim
Adım Efilya yaşım 18 ve yetiştirme yurdunda kalıyorum. Bundan yıllar önce ailem insanlar tarafından kaçırıldı bu yüzden gerçek kimliğinden uzağım insan olarak yaşıyorum o kadar sıkıcı ki bacaklarımla yürümekten kıramplar giriyor hatta gece uyuyamıyorum .
İnsanlara acımamak elde değil,
Şuan ailemin nerede olduğunu bilmiyorum ama bu büyük şehirlerin birinde olmalı o yüzden sıradaki şehirim Niw York olacak ......

.....................................
Uzun süren yolculuğumdan sonra dinlenmek için yüksek bir şelale kenarına kondum .
Burası çok güzeldi kuş sesleri ve çiçeklerin kokusu beni benden almıştı.
Suya yaklaşıp kanatlarımın kola çevrilmesini sudaki yansımamdan izledim .
Bu biraz korkunç olmalı ellerimle su içip etrafa baktım ağıcın arkasında beni uzun zamandır dinlediğini anladığım bir geyik gördüm
yüzü o kadar donmuştu ki benden korktuğu o şaşkın yüzünden belliydi ona yaklaşmak için bir hamle yaptım ona doğru yürümeye başladım .
Biraz yaklaştıktan sonra
" Benden korkmana gerek yok sana zarar vermem tatlı geyik "
Yüzü bir anda değişti o şaşkın yüzünün yerine gülümseyen yüz gördüm ah pardon en önemli özeliğimi size anlatmadım, ben hayvanlarla konuşabiliyorum hatta onların dilini anlayabiliyorum bu harika dimi bu zamana kadar hayvanlar benim koruyucu meleğim oldular .
Geyik bana yaklaşıp etrafımda dolandı "sen, senin kanatların var "
Dedi ve elimi ısırdı
"Ah , canım acıdı ne yapıyorsun sen "
Geyik biraz korkmuş olmalı ki benden uzaklaşıp kafasını eydi"Kusura bakma kendimi kaptırdım.
Ama verya bu şey harika benimde kanatlarımın olmasını küçüklüğümden beri isterim"
Eğilip geyiyin kafasına dokundum
"Özür dilerim biraz sesli bağırdım "
Geyik kafasını kaldırdı ve yüzümü yaladı.
"Şimdi bana yardım etmen lazım bu geceyi burada geçirmeliyim bana güvenli bir yer bulabilirmisin "
Geyik "hadi ozaman benim evime gidelim beni izle "
Geyi'yi yol boyu izledim ve o çekilmez çenesini de dinledim üst üste sorular
Kendini övmeleri durun, durun sanırım bir tane daha geliyor ah olamaz bir tane daha geliyor ,
"Biliyormusun ,ben küçükken yüksek bir dağa tırmandım, o kadar yüksekti ki bu dev ağaçlar bile karınca kadar görülüyordu "
Kendimi tutamıyorum nerdeyse patlayacaktım
"Demek öyle eee sonra ne yaptın "
"Sonrada kendimi o yüksek dağdan aşağıya bıraktım "
İşte şimdi patlamiştım gülmekten kendimi alamadım üstelik karnıma ağrılar bile girdi .
"Niye gülüyorsun canım ortada komik birşey mi var. söylede bende güleyim"
Ayağa kalktım. "Eee en son o kocaman dev dağadan kendini aşağıya atmıştın bay geyik parçalarını ne çabuk bulmuşlar ama"
"Ne parçası canım nereden çıkardın
Devmını anlatmadım "
Yine büyük bir kahkaha atıp
"Eee ne olmuş sana sonra "
"Ne olacak o kocaman ağaçların üstünden uçtum ah uçmak gerçekten çok güzel değil mi "
İşte bunda haklıydı uçmak çok güzel
"İşte geldik burası benim evim "
Karşımdaki küçük kulübeye baktım.....




Yorumlarınız önemli 🤗🤗

Yayımlanan bölümlerin sonuna geldiniz.

⏰ Son güncelleme: Jul 04, 2020 ⏰

Yeni bölümlerden haberdar olmak için bu hikayeyi Kütüphanenize ekleyin!

1BölümHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin