İLK Mİ, SON MU?(düzenleniyor)

BÖLÜM 1

Güneş ışığı vuruyordu yüzüme bir güne daha başlamak istemiyordum. Ailemin beni umursamamazlığıyla hayatıma devam etmeye çalışıyordum.

Babam işinden dolayı yeni bir okula başlıyacaktım.
Üşenerek yataktan kalktım ve banyoya girdim. Rutin işlerimi hallederek aynada kendime baktım.
Eski İlkim yoktu artık. Gözlerimde ki ışıltı kaybolmuştu. Saçlarım eskisi gibi bakımlı değildi. Kırıklarla dolu düz ve kumral.Tamamen çökmüş durumdaydım.

Annemin seslenmesiyle düşüncelerimi boşverip banyodan çıktım yoksa çok sevdiğim yeni okuluma (!) geç kalıcaktım.
''İlkim kahvaltıya''

Yine başlamıştı annem, gitmek istemiyordum ki o okula .
Daha ne giyeceğimi bile bilmiyordum . Dolabımı açıp elime gelen siyah tişörtümü ve koyu renk kot pantolonumu giydim. Aşağıya indim.

Sessiz geçen bir kahvaltının ardından babam ''Hadi İlkim ilk günden geç kalıcaksın.''
Sessizce kafamı aşağı yukarı salladım.
Babam dışarıda beni bekliyordu, kulaklığımı takıp arabanın ön koltuğuna oturmuştum. Dışarıyı izlerken babam bana baktı sanki birşeyler konuşmak istiyordu, bir anda heycanlandım ama kafasını çevirince yine hayal kırıklığına uğradım.

Yeni okula başlıyacağım için babamın birşeyler diyeceğini düşünmüştüm ama yine yanılmışım.

Abim gittikten sonra annem ve babam benden tamamen uzaklaşmıştı. Sanki  benim suçum gibi davranıyorlardı.
Onlar gibi bende abimi özlüyordum .

Araba durdu ve  babama bakmadan hızlı bir şekilde arabadan indim .Okul kapısından içeri girdiğimde sanki herkesin gözü üzerimde gibi hissetmiştim. Hızlı adımlarla yeni sınıfıma girdim, her zamanki gibi en arka sıraya geçip oturdum. Yanım boştu .
Zilin çalmasıyla sınıf yavaş yavaş dolmaya başladı.

Kimseyle göz teması kurmayıp kafamı sıraya koydum. Yaşadıklarımı düşünmeye başladım. Birisinin yanımda oturduğunu hissettim.
Ve o tanıdık koku....