Someone You Loved

Prologue

"Ano bang ginagawa mo? Can you make it fast baka maubosan tayo!" Ani ko sa aking kaibigan na dala-dala ang basket na ang laman ay ang mga pinangbinili namin.

We're here at a grocery store to buy some grocery at sa isang 50% sale ng paborito karneng baboy ni Papa.

"May pera ka naman bakit ba nagtiyatiyaga ka sa 50% sale?" Sambit niya habang naglalakad kami sa isang stool ng mga karne.

"It's better to spend your money wisely." Ani ko habang tumingin pabalik sa kanya. "Alam mo, dami mong satsat malapit na po tayo doon kaya magmadali ka kasi kung mauubusan talaga ako ng sadya ko dito ikaw pagbabayarin ko nitong mga pinamili natin."

At ang loko naglakad na ng mabilis at iniwan ako. Sometimes talaga na iisip ko kung bakit naging kaibigan ko pa siya. Nag lakad na lang din ako ng mabilis para maunahan siya.

Calling all the costumers. There's sale on the pork right now in the fresh food section, only for a short while. Thank you!

"Oh my gosh! Bahala ka na jan, iiwan na kita." At tumakbo na ng mabilis. "Huy Kaiya!" Sigaw ni Jace saakin. Habang ako ay papalapit na sa stool ng mga karne ay may isang babaeng papalapit na rin sa mga iyon at sa kamalasmalasan pa ay iisa na lang ang natitira doon.

"Mukang mauunahan pa ata ako ah!" Sambit ko sa aking sarili at tumakbo na lang para magmadali at maunahan ang babaeng tulak-tulak ang kanyang cart. "Got Yah!" Ani ko habang kinukuha ang karne para ilagay sa aking dala-dalang basket at binaba ko iyon. Humarap ako sa babae and give my sweetest smile to her.

"Ahh, Sorry. I got it first." Ani ko habang nakangiti but the face of the girl in front of me can't be drawn. She only give me a dagger look and then turn around to leave. "Come back again tomorrow." Pahabol na sabi ko.

"Kaiya?" Jace said while catching his breath.

"Well, see? The last one is in my hand. Mabuti na lang talaga at hindi kita hinintay or else I'd miss out." I said while turning around to get the basket on the floor.

"Huh! Tumakbo ka pa talaga para lang jan. If you wanted to eat it that much then you could have just told me. Bibilhin ko yan para sayo para hindi ka na tumatakbo na parang naulol na aso." Sabi niya habang tumatawa.

"Huuuy! Wala ka pa talagang alam sa buhay. Other shop sells it for full price, but this is half odd. If I buy it in the other store it will be 300, but here it is just 150. So I still have 150 to buy a chicken meat for my Mom." Katwiran ko sa kanya na parang nagtatalo kami ng isang kaso sa korte. "See? My 300 pesos can make two meals. It is much more worth it."

"So in short, ikaw ay isang malaking kuripot?" Sabi niya habang nilalapit ang mukha niya sa akin. "Excuse me?" I give him death glares. "Bakit dadaan ka?" Sabi niya habang tinuturo ang daanan. "Heh. Funny ka? Di mo sure. Hindi ako kuripot no, I just spend my money smarter than you."

"Oh, Really? Dami mong sinasabi sa korte ka na lang magpaliwanag." Sabi niya at binato ko siya ng purse na dala ko sa pagkairita ko at binigay sa kanya ang basket para sya na ang mag bayad sa counter at hindi din nag tagal ay umuwi na rin kami.