Nokta Atışı

Yaşananları Düzeltmenin Bir Yolu Yok

Insanin hayatinda o kadar cok sey degisirki değişen seyler hic istediğin gibi olmaz ama. Hiçbirşey yolunda gitmemeye başlar hani bıktığın noktaya gelirsin ya herşeyden herkezden koparsin, yanina yaklastirmassin kimseyi bunlari yaparken aslinda bi cikmaza girersin iste tam o an duygularin hislerin gözyaşların içindeki tüm dışarı çıkmak isteyen onca sey bir anda cikar yakalar seni cok ağır gelir bu, fazla agir. Ama kaldirabilirsin bunu güçlüsün sen bunuda yapabilirsin der iç sesin ve sen insanlara öyle bi görünursun ki gelene iyiyim ben diyebilirsin yapabilirsin. Sonunda öleceğini unutmuş gibi insanlar herkez o kadar vazgeçilmezcesine yaşıyor ki benim bulundugum yerin adı ise tam anlamıyla boşluk. Cehennem boş bütün şeytanlar dünyada bu kötülüklerin başka açıklaması olamaz. Nasil böyle kırıcı itici davranabiliyorlar anlamıyorum. Belkide böyle olmasini kimse istemezdi ama oldu umutsuz konuşmak istemem ama yaşananları düzeltmenin bir yolu yok iste bu yüzden doğaçlama yaşamak gerek cok fazla hayal kurmadan cok fazla peşine düşmeden cok fazla düşünmeden. Düşünceleri cok fazla kurcalamamak gerek bu yüzden sonra altından kalkamiyorsun o derinden gelen acı ve o çaresizlikten geriye kalan sonsuza dek uyuma istediği. Düşündüğün zaman hepsi koskocaman bir çukur aslında dusuncelerin sonu yok yaşananlari unutmanin tek yolu temiz bir hafıza kaybı...