Hayatın İçinden 👁️👁️

6.bolum (yeniye açık ufkumda...

6.bölüm
En çok "eskiden" diye başlayan...
Herşeye müptelayım...
Özlüyorum işte...
Bakır bir tepsiyi..
Tahtadan sediri...
İnsanın içini ışıtan...
Gaz lambasının titrek alevini...
Sobanın üstünde fokurdayan ...
Buğusuyla evi saran çayın demini...
Çat kapı, kapı tokmağına vuran..
Samimi komşu elini...
Allah ne verdiyse kurulan...
Muhabbet dolu sofraların lezzetini...
Mahalle bakkalının..
Sonra verirsin efendiliğini...
Her karışında sevgi dolan...
Çocuk sesiyle çınlayan...
Sokakların asaletini...
Annemin yemek hazır...
Babamın hadi kalk seslerini...
Seviyorum işte eskiyi..
Çünkü...
Beni ben yapan herşeyi...
Değerlerimde gizli..
Müptelalığım özlemim...
Yenilmeyişim hep bundan....

Zaman ne kadarda çabuk geçiyordu öyle...
Rutin hiç değişmeyen yazlık yapılan köy işleri..
Fındık toplama işi bittiği zaman patosa vurup kurutmak için şehre dönmek ...
Öyle gerekmedikçe çarşıya gezmeye de gitmezdik.
Bir bahane bulup dantel örmek için kuklam bitti büyükbaba bize para verir misin? Sorardık.
Tabi büyük babam biraz tutumlu yada birazcık cimrimi desem bilemedim ..
Para vermekte söylenirdi söylensede yine verirdi. Allah için ...
Öyle tek başına gezmek yok tabi laf olur söz olur..
Babannem derdi..
Kız kısmının dışarıda tek başına ne işi var..?
Bizde bunalırdık tabi evde ..
Hayatı insanları nasıl ögrenicez pekii...?
Kaç yaşıma geldim hâlâ çarşının yolunu şaşırırım ..
Kızım sana güvenirim ama zaman kötü insanlara güvenmiyorum.. derdi babannem..
Ahh! Babannem bilsen şimdi o kadar yanlızım ki; kendi içimde şimdi kendime bile güvenmiyorum tek başıma kalınca sudan çıkmış balığa dönüyorum..
Senin korumacı haline muhtaç kalıyorum.Biri bana bir laf söylese bile ağzının payını veremez haldeyim..
Sus kız kısmı çok konuşmaz ağırdan alır..
Ağırdan alır, alırda nereye kadar..
Böyle işte suskun kendi içine kapanık bir birey olurum..
Şimdi evliyim ikide çocuğum var onlara yetemiyorum bazen..
Kendimi yetersiz anne olarak görüyorum..
Sırf bunun için de açık öğretimden ortaokula kayıt oldum birinci dönem sınavına girdim sıra ikinci dönem sınavında...

Hayatta bir sınav değil mi zaten..
Yaşadıklarım bir film şeridi gibi gözümün önünden geçerken nerden başlayayım yazmaya yada nereden düzelteyim diyorum..
Bu yılgınlık nereden geliyor hani cesartim benim..?
Susmak herşeye eyvallah demek ne kadar doğru..
Hani mücadeleci ruh bende..
Kaygılı bir geçmişi olan bir insan ne kadar kendini geliştirebilir ki..
Bazı şeylerden mahrum bırakılmış bir çocuk öğrenme güçlüğü çeker.Herhangi bir işi gerçekleştirmeye kalkışınca da başaramaz. İleriki hayatında bu bilgi benim ne kadar işime yararki der ..
Bir çok hayali yarım kalır..
Çünkü artık başaramıyacağına inandırmıştır kendini...
-önemli bir not..

-Hayal fidanının suyunu eksik etme ne olur. Gelecekte koca gövdesine yaslanacağın en büyük dayanak odur!
Ve asla pes etme her zaman başarabileceğini bunun üstesinden gelebileceğini unutma. Rabbim bizi tüm varlıklardan üstün yarattığını unutma bizi öyle güzel dizayn etmiştir ki; sadece aklını kullanan bunu başarabilir ve hatırla!....

Genç bir kız artık o" ve geleceğe dair hayal kurup masallardaki gibi beyaz atlı prensini bekliyordu...
Babaannesinin yanında ona yardım edip hizmetini görüyor..
Kitap okumayı resim yapmayı çok seviyordu..
Çeyizlik dantel, örgü işleri ile daha çok meşguldü..
Odasına çekilip arada kitap okuyup resim yapar günlük gibi tuttuğu defterine bir şeyler karalayıp resim yapardı..
Bir gün kendini yaptığı resimleri bir galeride sergilediğini hayal ederdi...
Bir gün o çok hayran olduğu Albert Einstein gibi bilim insanı olarak izafiyet teorsini kendince açıklamaya anlamaya çalışırdı . Yada bir üniversitede profesör doktor olarak öğrencilerine ders anlatırken...
Eh ! hayaller Paris bizim kızda...;)