The One That Got Away

Chapter 4

That day passed already pero hindi parin mawala sa isip ko yung sinabi ni Divine. Tinry ko na tanungin ulit sya pero iniiba nya parati ang usapan.

" What do you like to eat Rian?" LuHan asked me

" Im noy hungry, tanungin mo si Divine yan ang parating gutom"

Lunch break namin ngayon pero wala ako sa mood kumain

" I'll go ahead may dadaanan lang akong papers sa P.A.C room"

" hindi ka pa nakain a"

" di ako gutom Lu "

" sige ingat ka"

" thanks Lu"

Im the representative of our dance company for the Performing Arts Club kaya marami akong task as a leader. In every occasions and program ng school nandyan kami. LuHan is a part of this club also but he's focus on vocals whil Divine and her group is focus on stage arrangements. Malapit nako sa P.A.C room ng may marinig akong mga tilian mula sa corridor

" Shet ang hot nya!"

"Tall and handsome"

" Ang cute nya"

" Kahit naka polo mukang firm ang biceps"

" OMG H.O.T"

What the heck girls? uso kumalma. Maka tili akala mo naman naka kita ng artista hmn. maka alis na nga....

.

." Kuya what's your name?" grabe ha palay nako pero rinig ko parin sila. Taray nag sisigawan ba sila?

" Marcus"

" Ang pogi naman nang name mo " ikaw naman ate ang landi mo

" Marcus Atlas Peterson"

Marcus Atlas Peterson? could he be?

Unti unti akong naglakad pabalik

" ChanChan?" I don't know what kind of feeling is this but when I see him suddenly lahat ng galit ko nawala. Si ChanChan na nga ba to?

* Flashback*

" Sabi mo sandali ka lang?"

" Sinungaling ka naman eh"

" Sabi mo malapit ka ng gumaling tapos sabi mo mamamasyal tayo"

" E bakit m ko iniwan?"

"Papa bakit ka sumuko? Iniwan na nga ako ni mama, umalis ka pa"

" Papa pano na ko?"

" Sinungaling ka, sinungaling!"

Miserable? yan ako. Iniwan ng nanay namatayan pa ng tatay. Bakit kailangan nila akong iwan? Naging mabait naman ako a

" Wag ka nang umiyak" bahagya kong inangat ang ulo ko para makita kung sino ang nagsalita

Isang matabang batang lalaki na nakasalamin ang nakita kong naka ngiti sakin

" Umalis kana! wala ka namang alam sa nararamdaman ko e!"

" Hindi ko man nararamdaman ang kalungkutan mo alam ko naman na nahihirapan kana"

" Umalis kana sabi e! Wala kang alam!"

" May mga taong lumilisan at hindi nagkakaroon ng pagkakataong ipagpatuloy ang buhay pero tandaan mo na buhay ka kaya kailangan mong ipagpatuloy ang buhay"

" Pero mag isa nalang ako" hindi ko na napigilang humagulgol, pakiramdam ko nalulunod ako sa kadiliman

gusto kong umahon

gusto kong magpatuloy

gusto kong maging masaya

" Hawakan mo ang kamay ko, hinding hindi kita bibitawan hanggat di ka nakaka ahon"

Kahit isa lang syang estranghero ng mga panahon na yun, I know I'm safe. I'm secured

- End Of Flashback

ChanChan is that really you?

Sorry po kung matagal ang update hirap po kasing mag type sa table eh pero I'll try to update soon

ps. sorry sa wrng grammar and type