The Two Survivors

Hoofdstuk 1: De zombie Apocalyps

De onvergetelijke vakantie.

Het is eindelijk vakantie. Dit keer duurde het wel heel erg lang, want Yustin en ik gaan namelijk kamperen in het bos. Ik kan echt niet meer wachten, maar eerst moeten de spullen natuurlijk worden ingepakt. Genoeg kleding meenemen en spullen die je goed kan gebruiken bij het kamperen... Ow ja helemaal vergeten om mij voor te stellen, ik ben Nathan en ik ben zestien jaar oud en Yustin is toevallig ook zestien jaar oud. Twee uur later kwam Yustin bij de deur en ik deed de deur natuurlijk open. Ik zei: 'Haai mattie kom binnen top dat je er bent.' Yustin kwam natuurlijk naar binnen. Ik vroeg: 'Heb je alle spullen ingepakt?' 'Ja tuurlijk heb ik alle spullen ingepakt, ben er uren mee bezig geweest en heb de vetste gadgets mee.' Ik zei: 'Morgen gaan we namelijk kamperen.' Yustin zei: 'Ja dat wordt echt te gek.' We hebben er zo veel zin in morgen. Yustin vroeg: 'Zullen we anders een potje monopoly spelen?' Ik antwoordde: 'Dat laat ik me geen twee keer ja zeggen.' Meteen pakte ik het spel. We begonnen direct met het eerste potje monopoly te spelen. We hadden in totaal drie potjes gespeeld. Ik had er twee gewonnen en Yustin maar één. Bij het laatste potje had ik echt veel huizen en hotels dus dik gewonnen natuurlijk. We werden geroepen om te gaan eten en gingen direct aan tafel zitten. We aten lekkere pannenkoeken. Allebei deden we er mega veel suiker op onze pannenkoeken. Het was niet normaal lekker. Natuurlijk hoort er ook nog een lekker toetje bij en dat is een banaan voor mij en een appel voor Yustin. Ik pakte alle vaat en schoof het recht in de vaatwasser. Yustin liep alvast naar mijn kamer toe, later kwam ik er ook aangelopen. We keken samen nog een film en daarna doken we vroeg ons bed in. Ineens werden we ongeveer om vier uur in de nacht wakker. Helaas konden we allebei niet meer slapen, dus we keken heel zachtjes tv. Er was een film op. De film hete geen zorgen voor morgen. Het was een aparte film. Meer een verdachte film. Na de film probeerden we nog verder te slapen, maar dat lukte niet zo goed. De film had blijkbaar toch wel veel indruk gemaakt dat we niet meer in slaap konden komen. Twee uur later gingen we maar uit bed. We gingen ons aankleden en meteen maar even ontbijten. Bij ons ontbijt hadden we lekkere croissantjes en een zacht gekookt eitje erbij. Het was negen uur en we brachten alle spullen in de auto. We werden weggebracht door mijn moeder en mijn broertje Ruben. We werden afgezet bij een bos. Ik zei tegen mijn moeder: 'Tot volgende week.' Mijn moeder zei: 'Ja tot volgende week. Als er iets is bel me dan meteen.' Ik zei: 'Dat komt zeker goed.' Ik zwaaide nog naar mijn moeder toe. We liepen het bos in waar de bomen steeds dichter op elkaar kwamen te staan en er zo nog maar weinig zonlicht door kon komen. We zagen in de verte een huis. Yustin vroeg: 'Zullen we naar het huisje gaan?' Ik antwoordde: 'Ja hoor ik vind het helemaal goed.' Halverwege het lopen pakte we een kleedje. Die legde we op de grond. Op dat kleedje legde we allemaal lekkere hapjes neer. Mijn moeder had van alles klaar gemaakt voor ons, dus we gingen picknicken. Onder het picknicken keken we steeds naar het huisje het had een bepaalde aantrekkingskracht waardoor we steeds moesten kijken. Ik vroeg: 'Zou er iemand wonen?' Yustin antwoordde: 'Ik zou het echt niet weten.' 'Nou dan gaan we dat zeker zometeen uitzoeken, ik ben echt heel benieuwd.' We waren klaar met eten en deden alle spullen weer in de tas. We gingen weer verder op weg naar het huisje. Ik zag ineens een schaduw heel snel voorbijgaan. 'Yustin zag jij dat ook,' zei ik toch wat geschrokken? Yustin vroeg: 'Wat zag je dan?' 'Die schaduw die heel snel voorbijging.' 'Eh ik zag helemaal geen schaduw.' We gingen maar een beetje sneller lopen. Toen we bij het huisje aankwamen, klopte Yustin aan de deur. We hoorde een stem die vroeg: 'Knibbel knabbel knuisje wie klopt er aan mijn huis?' Ik antwoordde: 'Yustin en Nathan.' De stem vroeg: 'Dus jullie zijn geen monsters?' Yustin vroeg zich af, Monsters... nee natuurlijk niet!! Ze deed de deur open en we liepen naar binnen. We keken snel even in het rond en we zagen twee mannen en één vrouw. De vrouw zei: 'We zitten hier al een week vast.' Yustin vroeg: 'Hoezo zitten jullie al zo lang vast?' De vrouw antwoordde: 'Omdat er allemaal enge wezens om het huis lopen. We waren namelijk eerst met z'n zessen, maar er zijn er drie onderweg verdwenen of opgegeten. Er kunnen alleen mensen naar binnen, maar geen mensen naar buiten.' Yustin vroeg: 'Ow dus we zijn eigenlijk nu al gevangen genomen?' De vrouw antwoordde: 'Ja eigenlijk wel ja, ik stel iedereen even voor, ik ben Susan en dat zijn Peter en James.' Yustin zei: 'Ik ben Yustin en dat is Nathan.' Er klopte ineens iemand aan de deur. Peter liep naar de deur en vroeg: 'Knibbel knabbel knuisje wie klopt er aan mijn huisje?' Grrr, hijg, hijg, hijg. James zei geschokt: 'Ow help... dit is één van die monsters.' Peter ging van schrik een paar stappen achteruit. We zagen een lange nagel door het sleutelgat heen gaan. De deur bonkte heen en weer en kraakte heel hard. Het leek wel of die deur brak. Toen brak de deur ook nog echt. Het monster viel James aan. Hij werd helemaal in stukken gescheurd. We rende zo snel mogelijk naar buiten. Susan zei: 'Ren zo snel mogelijk weg, misschien kun je het nog overleven en als er iemand valt ren dan gewoon door.' We rende al vijf minuten lang. Ik keek achter me en zag het monster steeds dichter bij ons komen. Peter struikelde over een stronk. Hij werd gelijk in stukken gescheurd. Susan schreeuwde: 'NEE NIET PETER!!' We zagen de weg steeds dichterbij komen, totdat er nog één monster van vooraf kwam. We remde gelijk af en we maakte een haakse bocht naar links. We rende snel weer verder. Yustin zei: 'Ik kan niet meer rennen, ik ben echt helemaal uitgeput.' Ik riep: 'HOU VOL YUSTIN!!' Yustin knalde tegen een boom aan. Ik keek achter me en zag hoe Yustin werd verslonden. Ik riep: 'NEE NIET YUSTIN!!' Susan zei: 'Ren alsjeblieft zo snel mogelijk door.' Ik luisterde niet naar Susan en stopte met rennen. Ik probeerde nog om naar Yustin te gaan, maar het was al te laat. Het monster had Yustin van top tot teen verslonden. Het bloed drupte uit de bek van het monster, stukjes vlees en huid lagen op de grond het laatste wat er nog van Yustin over was. Mijn mattie verscheurd... Het monster kwam met zijn bebloede bek voor mij staan en scheurde mij helemaal in stukken.