The Two Survivors

Hoofdstuk 3: Het is te mooi om waard te zijn.

Wie als eerste er is.

We kregen weer een droom, De man ging naar zijn vrouw toe. Hij zei, ik heb een visioen gekregen. Onze lieve zoon gaat ons verraden, daardoor wordt hij flink op gestraft. Zijn straf is dat hij zelfmoord gaat plegen. Wij worden uit elkaar gehaald. Ik in de ene wereld en jij de andere wereld. Ik zal één wereld overheersen en jij de andere wereld. We hebben samen twee werelden in ons macht. We kunnen dan weer naar elkaar toe en dan zijn we de machtigste van de hele wereld. Whahaha!! Let wel op er komt een groep aan die ons plan wil verstoren. De vrouw zei, dan is onze taak om hun uit te schakelen. De man zei, ik heb daar wel leuke plannen voor. Jij verzint wel wat je kunt doen. We schrokken wakker. Ik keek opzij en zag Yustin liggen in een bed. Yustin zag hetzelfde wat ik zag. Ik vroeg, waar zijn we nou weer beland? Yustin antwoordde, nou ik ben net wakker, dus ik heb eigenlijk geen idee. Ik stond op en deed de gordijnen open. Yustin keek direct uit het raam. Dit was het mooiste wat ik ooit van mijn leven heb gezien. We zagen bij het strand de zon opkomen. Je voelde direct een gezellige zweer opkomen. Yustin zei, wie als laatst in het water ligt is een gestrande walvis. Ik keek Yustin aan en zei, jij denkt dat je van mij gaat winnen. Yustin draaide zich om en rende naar de voordeur. Yustin zei, natuurlijk ga ik van je winnen. Ik deed mijn zwembroek aan en rende achter Yustin aan. Yustin zei, Doe maar rustig aan, want de deur zit op slot. Ik zei, ik dacht dat je op mij wachtte, maar dat kan ik wel vergeten. Yustin keek naar het raam en besloot om via het raam naar buiten te gaan. Yustin zei, help me even om het raam open te doen. Ik pakte een steen en gooide het door het raam. Ik zei, geen dank hoor. Ik sprong door het raam heen en rende zo snel mogelijk weg. Yustin huppelde er achteraan. Ik en Yustin hadden alleen niet door dat het best druk was, dus ik struikelde over alles en iedereen. Ze begonnen ineens tegen me te schreeuwen. Ik vroeg me alleen af waarom ze schreeuwen. Achter me knalde Yustin ook tegen de mensen aan. Heel toevallig dezelfde mensen waar ik over heb gestruikeld. Al die mensen stonden op en rende achter ons aan. Yustin zei, ik denk dat ze ook willen meedoen. Ik keek naar achter en zag iedereen boos achter ons aan rennen. Yustin zei, ik denk dat ze boos op ons zijn. Ik zei, zou je echt denken dat ze boos op ons zijn. Yustin zei, dan wordt het tussen jou, mij en al die mensen. We rende snel weer verder. Het zagen het water steeds dichterbij komen. Een man kwam ineens voor ons neus staan. Hij zei, jullie gedragen als kleuters. Moet je eens kijken wat jullie allemaal aangericht hebben. Dit is een rust plek en geen speelparadijs. Ik zei, je staat in de weg. De man zei, als jullie nog één keer tegen gaan spreken dan ga ik de politie bellen. Yustin zei, ik hoorde iets, maar weet niet wat het is. Ik zei, nou dan rennen we maar door. We rende om hem heen en we maakte een bommetje in het water. Het water voelde zo ontspannen en heerlijk. Het leek een droom die uitkwam. Zo heerlijk was het. Ik zei, Yustin ik heb dit echt gemist. Yustin zei, gewoon heerlijk ontspannen in het water en niemand die ons wil doden. We zaten uren in het water. Yustin zei, ik krijg best wel trek. We liepen terug naar ons huis, nou ja we denken dat dat ons huis is. We trokken ons nette kleding aan. Als het van ons is dan. Ik zei, zullen we anders een kijkje nemen in de stad, zodat we daar misschien iets leuks vinden? Yustin antwoordde, dat lijkt me een uitsteken idee. We zagen allerlei soorten winkeltjes. Een bakker, een snoep winkeltje, kleding winkel en nog veel meer. Verderop zagen we ineens een super leuk restaurantje. We liepen erna toe. Het was een pannenkoekenrestaurant. We liepen naar binnen en ik zei tegen de werknemer, doe maar een high tea voor twee personen. Hij liet een tafeltje zien en we gingen aan die tafel zitten. De werknemer kwam met thee aanzetten. Ik zei, dit wordt zo lekker smullen. De werknemer kwam weer en dit keer had hij een dienblad met allemaal verschillende soorten pannenkoeken. We gingen lekker eten. Het was of er een wereld voor je openging. Ik zei, dit is zo lekker, het lijkt dat ik dit al jaren niet op heb. Yustin zei, dat kan zeker kloppen, want we hebben dit al jaren niet meer gegeten. De laatste keer was voor de Apocalyps. Ik zei, ik wil nu elke dag fastfood eten. Yustin zei, inderdaad nu kunnen we dat elke dag gaan eten. Het is te mooi om het waard te zijn. Ik zei, met jou dit eten is echt geweldig. Yustin zei, Niet alleen ik, maar ook je vriendin. Ik zei, nou je het zegt, we hebben hun nog niet gezien. Jij weet zeker niet waar ze zijn? Yustin antwoordde, nou je het zegt vraag ik het mij ook af. Ik wil namelijk Zoë nog zien. Ik zei, nou wat doen we hier nog, later we snel gaan zoeken. Ow jij rekent af hé. Yustin zei, ik heb geen geld bij me. Ik zei, dan hebben we een probleempje. Ik heb namelijk ook geen geld bij me. Yustin liep naar de balie en zei, we hebben heerlijk gegeten, maar ik heb geen geld bij me. De vrouw zei, dat is niet zo slim van jullie, maar het moet toch echt betaald worden. Ik zei, dat wordt afwassen. Ik liep stiekem naar buiten toe. De vrouw zei, jij moet tot de avond voor ons afwassen en dan is je schuld afbetaald. Yustin keek om zich heen, maar ik was nergens te bekennen. Yustin zei, nou dan ga ik maar afwassen. Yustin ging naar zijn plek toe en begon te afwassen. Ondertussen ging winkelen, want ik moest toch wachten op Yustin. Na enkele uren was Yustin eindelijk klaar en ging op zoek naar mij. Ik zat aan een bar een biertje te drinken. Nou ja een biertje. Het was ranja. Yustin zag me door het raampje en klopte aan het raam. Ik keek om en zag Yustin staan. Hij zag er niet heel erg blij uit. Ik liep naar buiten. Ik zei, zo lekker aan het werk geweest? Yustin antwoordde, je weet dat je thuis nu elke dag de afwas moet doen. Ik zei, wat als we een vaatwasser hebben. Yustin zei, ja dat maakt niet uit. Laat me nou. We liepen terug naar ons huis, als het ons huis is. We keken naar het kapotte raam. Yustin zei, dit ga jij betalen. Ik zei, jij kan toch zo goed afwassen. Yustin zei, je bent heel erg grappig. We gingen door het raam naar binnen. Yustin zei, wil je het licht aandoen, want ik zie helemaal niks. Ik zei, we hadden het licht toch niet uitgedaan. Yustin zei, ik denk dat dat iemand anders is geweest, maar doe het gewoon weer aan. Ik zei, als je me wilt meehelpen zoeken. Yustin zei, ik heb genoeg voor vandaag gedaan. Ik ging op zoek naar de lichtknop. Ik ging naar elke hoek om te gaan voelen. Ineens hoorde ik een boek vallen. Het geluid kwam achter de bank vandaan. Ik zei, Yustin pak je wapens. Ik denk dat we bezoek hebben. Yustin gaf mij een kussen. Ik zei, heb je niet iets beters. Yustin zei, ik heb nog een matras, als je die liever wilt. Yustin zei, kijk daar is het lichtknop. Als ik nou het licht aanzet, dan ga jij diegene bekogelen. Yustin deed het licht aan en ik schreeuwde, handen omhoog! We zijn zwaar bewapent. Ineens kwam Susan, Henry, Avery en Zoë tevoorschijn en hun riepen, Verassing!! Ik stond met verbazing te kijken. Ik zei, we waren net naar jullie op zoek. Ik knuffelde Avery en Yustin knuffelde Zoë. Ik zei, wat zijn we blij om jullie weer te zien. Avery zei, waarom duurde het zo lang voordat jullie hier heen kwamen? Ik zei, er moest nog veel dingen gebeuren, maar we zijn uiteindelijk wel gekomen. Yustin vroeg, hoe wisten jullie dat we hier waren? Henry zag dat de dekens door de war lagen. Zoë zei, als je naar deze wereld komt, dan kom je eerst op deze plek. Ik vroeg, zullen we anders vieren dat we met zijn allen bij elkaar zijn gekomen? Susan antwoordde, dat lijkt me echt een heel leuk idee. We gingen naar de wok toe. Het was echt gezellig. We hebben het echt over van alles en nog wat gehad. Henry zei, is het nou officieel dat jullie een stelletje zijn? Avery zei, ja ik denk van wel. Ik zei, ik weet het zeker dat het iets is tussen ons. Yustin zei, ik weet het ook zeker dat er iets is met mij en Zoë. Zoë zei, ik weet het ook zeker, maar ja ik moest wachten op je. Yustin zei, ja een kleine vertraging.