Gebroken gezin

De scheiding

Sommigen hebben het geluk om de scheiding zelf niet mee te maken. De constante ruzie die er aan vooraf gaat. Het beseffen dat er iets mis is met de relatie van je ouders. Maar toch zien hoe hard je ouders het proberen te verstoppen voor jou. Zien hoe hard ze hun best doen om toch nog een gezin te lijken. Zien hoe ze liefhebbende partners proberen te spelen.

Het moment dat je ouders jullie samen roepen. Het moment dat ze vertellen dat mama en papa in andere huizen gaan wonen. Dat ze niet meer samen gaan zijn. Hoe ze het op de makkelijkste manier proberen uit te leggen voor hun kinderen. De kinderen die beseffen dat het echt gedaan is.

Dit is nog maar het begin van alles. Stilletjes aan begint 1 van de twee in te pakken. Als je geluk hebt, als je het zo kunt noemen natuurlijk, dan beslissen je ouders vredevol over alles. Maar andere ouders kunnen dit niet. Zij hebben anderen nodig om hen te helpen. Ze kunnen niet beslissen wie in het huis mag blijven wonen, wie de auto krijgt, wie wanneer de kinderen heeft...

De ene ouder verhuis dan ook. Je krijgt een nieuwe kamer. Je hebt een nieuw huis. Alles is nieuw en raar. Je ouder probeert het zo makkelijk mogelijk te maken terwijl ze het zelf nog heel moeilijk hebben. Maar ze doen alles voor hun kinderen...

Je ouders zijn dan nu wel uit elkaar, ze moeten elkaar blijven zien. Ze moeten over ons communiceren, over school, benodigdheden voor ons zoals een boekentas... Als ze geen kinderen hadden gehad, waren ze al lang weg gegaan van elkaar. Geen contact meer. Maar door ons zullen ze dit moeten blijven doen.